تیزی خنجر داعش بر شاهرگ غرب چه می کند؟!

 در مدت زمانی کمتر از چند هفته با سیری تصاعدی، حملات «تفکر منحصر به فرد انسانیت کش متحجر» به دست انسان هایی که قابلیت جدیدی از توانایی انسان معاصر را در سنگدلی و وحشی گری را نمایان ساخته اند، در پهنه ی گیتی رخ داد.

نام کارگردان و بازیگران این نمایش غمبار و دلخراش «داعش» است. پیش از این به تفکر حاکم بر این گروه، دسته و یا هر نام دیگری که برازنده ی قامت ناراستشان است، «تفکر متحجر آدمکش» می گفتم. پس از چندی و در این روزها و به ویژه پس از انفجار هواپیمای مسافری روسیه و به دنبال آن انفجارهای بیروت و بغداد و حال به خاک و خون کشیده شدن پاریس و درنوردیدن و خراشیده شدن شرق تا غرب جهان به چاقوی داعشی، استفاده از ترکیب '' تفکر متحجر انسانیت کش را بر آدمکش ترجیح می دهم.

مطمئنا درباره ی حوادث دهشتناک این روزهای دنیا، سیاستمداران، متخصصان مسائل نظامی و امنیتی، متخصصان علوم اجتماعی و حتی روانشناسان تحلیل های گوناگونی ارائه خواهند داد.

تنها خواستم در چند سطر از زاویه ای که با خواندن خبرها و دیدگاه ها در فضای مجازی و پیگیری اخبار نظرم و شاید بهتر بگویم احساسم را تحت تأثیر قرار داد، بپردازم. باز هم از زاویه ای دیگر تنها بیان درد دلی است با خوانندگان عزیز.

در فضای مجازی ایرانیان بسیاری و همچنین مسلمانان فراوانی با ملیت های دیگر به حق و به درستی هر یک به نوعی با جملاتی و عکس هایی و یا به هر طریقی همدردی خود را با بازماندگان کشته شدگان بی گناه کشتار پاریس ابراز داشتند. فرآیند و اتفاقی که نشانی از انسان دوستی است و در راستای بر هم زدن پروژه ی «ایران هراسی» و «اسلام هراسی» به خوبی گام برمی دارد. از این زاویه ی دید، این اتفاق، اتفاق خوشایندی است، چه آگاهانه با همین هدف باشد، چه تنها ابراز احساساتی راستین به شکستن حرمت انسانیت. این رفتارهای نیکو هم از دیدگاه احساسات و هم از دیدگاه همدردی با کشته شدن وحشیانه ی انسان ها و اثبات مصراع ''بنی آدم اعضای یک پیکرند'' و رفتن قرار از دیگر اعضای این پیکره با دردی مشترک، هم از سوی ملت و هم دولت ما قابل تقدیر است و هم برای فهماندن به جهان که ایرانی و مسلمان راستین از کشتن بی گناهان از هر دین و نژاد آن هم به نام پاک ''اسلام'' و به طور کلی کشتار بی گناهان به نام دین و خداوند متنفر است، مسلما سودمند خواهد بود.

و اما زاویه ی دید دیگر... روزی نیست که در بغداد و شهرهایی دیگر از عراق و یمن و بیروت و پهنای وسیع سوریه و شهری از افغانستان و احیانا پاکستان کشتاری چند ده نفره ی انتحاری به دست همین تفکر رخ ندهد.
امروز به زنان عرب و عرب زبانی یا فارسی زبانی فکر می کردم که دست در دست کودکان خردسال خود در بازار بغداد یا بیروت یا کابل راه میروند تا خرده خرید شام خانواده را فراهم کنند که لحظه ای بعد کمربندی انفجاری منفجر میشود و آنان و بسیار دیگری را به سرای باقی میفرستد و شام شب خانواده شان را به شام عزا تبدیل می کند.

به زنان و دختران ایزدی فکر می کنم که پس از شنیدن فجایع وحشتناک جنسی و برده داری و کنیزی تا کشتارشان در ماه های پیش تا کنون، پس از آزادی شهر سنجار عراق امروز خبر کشف گور دسته جمعی تعدادی از آن ها نیز منتشر می شود.

به یمن فکر می کنم که با وجود بمب های بمب افکن های سعودی از آسمان و شقاوت القاعده بر زمین بر زنان و کودکانش چه می گذرد.
به آن سربازان وظیفه و مرزبانان ایرانمان می اندیشم که تفکرات متحجران داعشی دستشان را بست تا نه تنها شاهرگ گلوی پاکشان را، که کرامتشان را به تیغه تیز چاقوی جهل داعشی و طالبانی بدرند.

حال پرسشی جدی ذهنم را درگیر کرده است... آن مردان و زنان و جوانانی که در برج های دو قلوی نیویورک طبق معمول عادت روزانه برای کسب درآمد خانواده سر کار رفتند و به فجیع ترین شکل ممکن در انفجار انتحاری با دو هواپیمای پر از مسافر ـ آن ها هم از همه جا بی خبر ـ همگی بدون آنکه بدانند کشته شدند، انسان بودند و غیر نظامیان و جوانان و میانسالانی که دیشب، بی گناه، حمله ی تفکری انسانیت کش در پاریس قتل عامشان کرد هم انسان بودند. خبرگزاری ها و شبکه های مجازی بسیار به این قتل عام های وحشیانه در دنیای غرب که سردمداران همین ممالک غربی در گذشته ای نه چندان دور به گفته ی خودشان در شکل گیری هسته ی نخستین این گروه های تندرو، خواسته یا ناخواسته، دست داشتند، به حق، بسیار پرداختند.

کشته شدن انسان ها و انسانیت آن هم به این سیاق آنقدر دردناک است که همه باید بدان بپردازیم تا به امید حق ریشه های این تفکر خشک شود.

اما پرسش اینجاست که در خلقت انسان ها و کرامت آن ها چه فرقی است؟ آنان که دسته دسته در سوریه و عراق سلاخی می شوند و یا در بیروت و افغانستان همین تفکر منفجرشان می کند، با آنانی که در پاریس یا نیویورک به ناحق با همین تفکر جاهلانه کشته شدند چه فرقی دارند؟ مگر همه از '' بنی آدم '' که '' اعضای یک پیکرند'' نیستند؟ مگر نمی بینیم که گفته ی سعدی بزرگوار به حقیقت پیوست و هنگامی که در شرق '' عضوی به درد آورده شد، به دست روزگار'' آنگاه'' عضوهای دیگر'' در مغرب زمین هم قراری برایشان نمانده است؟

یاد نصیحتی از نصیحت علی (ع) به مالک اشتر افتادم که فرمودند (نقل به مضمون می کنم تا در کلام امام معصوم، ناخواسته،خللی وارد نکنم) که مالک به مردمت به یک چشم بنگر که ممکن است از دیدگاه دین با تو متفاوت باشند اما از دیگاه خلقت، خداوند یکسان و همانند تو ایشان را آفریده است... آیا وقت آن نرسیده که دنیای غرب هم به خود بیاید و از ژرفای وجود بخواهد درک کند که جان کودک فلسطینی و عراقی و افغانی با جان کودک فرانسوی و امریکایی در ترازوی عدل آسمانی و حتی زمینی وزن و ارزش یکسانی دارند؟!

من برای پاریس دعا می کنم، نه تنها برای پاریس، برای مسافران هواپیمای مسافری روسیه، برای قربانیان بیروت، برای کودکان یمن، برای کشته های هر روزه ی عراق و سوریه، برای کشته های کرد و ترک در ترکیه دعا می کنم و طلب آمرزش دارم. برای هر غیر نطامی که به ناحق و بی علت و بی محاکمه و بی خبر کشته شود دعا می کنم.

برای ریشه کنی تفکر تروریستی جاهلانه دعا می کنم...و برای از بین رفتن هر آنچه تفکر متحجرانه و دور از خرد و منطق و دیدگاه های راستین آسمانی و انسانی است دعا می کنم، برای حذف همیشگی دیدگاه های منفعت جو که حمایت پنهان از تروریست ها که جان انسان های بی گناه را فارغ از جغرافیای زیستشان به راحتی می گیرند دعا می کنم و امیدوارم همه ملت ها و دولت ها به خود بیایند که دود '' داعش '' در این نزدیکی است...؛ «داعش» تنها صدها یا هزاران نفری انسان ستمگر و خونریز نیستند که تنها با حملات موشکی نابود شوند...'' داعش '' تفکری متحجر انسانیت کش است که از اشتباهات بزرگ دولت های غربی و تبعیض ها و استبدادها و فقر و بیسوادی و اختلافات طبقه ای و تحقیرها و ندانم کاری های دیگر در جوامع به وجود آمده و واجب است با خرد جمعی و نیتی پاک و کار فرهنگی و پرهیز از اشتباهات دولت ها در عرصه ی جهانی، این تفکر با خشکاندن ریشه ها و آبشخورهایش از بین برود.

در ضمن شایسته است همه با هم برای اینکه این استاندارد دو گانه ی حاکم در نگاه به جان انسان ها، چه امریکایی، چه اروپایی، چه خاورمیانه ای و آسیایی، چه افریقایی و...یک بار برای همیشه برافتد هم دعا کنیم.
باشد که به زودی تفکر داعش با تلاش همه ی آزادگان خردورز جهان تنها به صفحاتی تلخ از تاریخ جهان در میان هزاران هزار صفحه نیک مملو از انسانیت و دوست داشتن و ایمان واقعی بدل شود.

اشکان تقی پور، کارشناس ارشد فرهنگ و زبان های باستانی، مؤلف و مدرس دانشگاه