اگر زوجین از نظر شرایط روحی و روانی یکسان، اما تفاوت‌های ریشه‌ای داشته باشند، احتمال موفقیت ازدواج آنان به مراتب پایین می‌آید.
سیده فاطمه شفیعی بزرگترین و عمومی‌ترین عامل طلاق را ازدواج‌های شتابزده و بدون شناخت و تحقیق کافی دانست و اظهار کرد: جوانان ما زمان و هزینه فراوانی برای انتخاب کارت دعوت، سفره عقد و کیک، لباس، دسته‌گل و ماشین عروسی، پذیرایی و... صرف می‌کنند. چیزهایی که طی چند دقیقه تا چند ساعت مصرف می‌شود، بی آنکه کسی قدردان آن‌همه زحمت و صرف انرژی طرفین باشد. حال آنکه باید انرژی خود را برای شناخت هرچه بیشتر یکدیگر، آموختن اصول پویای ازدواج و بالا بردن مهارت‌های لازم برای همسر شدن، پدر یا مادر شدن و... به کار ببندند که متاسفانه این اشتباه بزرگ جوانان است.
امروزه کم نیستند دفاتر مشاوره و روان‌شناسی که آزمون‌های پیش از ازدواج در آنها انجام می‌گیرد. مشابهت در بین زوجین یکی از بزرگترین ارکان خوشبختی است؛ لذا تست‌های ازدواج و خانواده می‌تواند ابزاری جهت پیشگیری از مشکلات آینده خانوادگی محسوب شود. تست‌ها و آزمون‌ها برای تشخیص همخوانی و تعیین خطوط و اصول کلی شخصیت و رشد و تکامل عاطفی به ما کمک می‌کنند، اما باید در کنار شرح حال کامل و جامع باشد. در واقع این ابزارها، وسیله کمکی برای روانشناس هستند، نه اینکه اساس تشخیص و رد یا تایید پیوند زناشویی قرار گیرند.
افراد روی اجرای آزمون‌های پیش از ازدواج اصرار نکنند
روانشناس همچون یک ابزار هوشمند است که شخصیت افراد را براساس گفته‌ها و محتوای آنها و نگاه عاطفی و نحوه بروز عواطف افراد ارزیابی می‌کند و اگر مشکلی یا انحرافی از محدوده طبیعی وجود داشته باشد، می‌تواند بگوید که آیا قابل حل است یا بهتر است از برقراری پیوند زناشویی خودداری کنند. در کشورهایی مانند آمریکا و اروپا که خود تولیدکننده این آزمون‌ها هستند، آزمون متناسب با فرهنگ و شرایط جامعه آنجا ابداع می‌شود. البته ما این تست‌ها را براساس مشخصات فرهنگی و اجتماعی خود بومی‌سازی می‌کنیم، اما موضوع مهم این است که در این گونه کشورهای پیشرفته یک فرهنگ ضد تست نیز وجود دارد و هرگز برای همه افراد، انجام دادن آزمون‌های روان‌شناسی و ازدواج را توصیه نمی‌کنند.
در ایران وقتی مردم به پزشک مراجعه می‌کنند تا با نسخه‌ای پر از دارو از مطب بیرون نیایند، انگار به پزشک مراجعه نکرده‌اندف لذا تصور می‌کنند وقتی به روانشناس و مشاور مراجعه می‌کنند، حتما باید تست و آزمون روان‌شناسی بدهند. این باور اشتباه است و باید در کشور ما هم اصلاح شود، چون شخصیت، عواطف، هوش هیجانی و اصولا رفتارهای انسانی، پیچیده‌تر از آن هستند که حتی با حدود ۵۰۰ سوال یک آزمون به طور دقیق و کامل سنجیده شوند.
آزمون‌های روان‌شناسی براساس شرایط فرد و جامعه و عوامل محیطی ممکن است پاسخ‌های متفاوتی در دو فرد با شرایط جسمی و روانی مشابه نشان دهد. افراد نباید زیاد روی اجرای آزمون‌ها اصرار کنند، بلکه باید به روانشناس اجازه دهند تا خود تشخیص دهد که آیا به برگزاری آزمون نیاز است یا خیر و چه سوال‌هایی باید ارایه شود.
چگونگی نیروهای تربیتی، شیوه رشد و تکامل، محیط تربیتی و فرهنگ حاکم بر خانواده، تناسب اعتقادی و فرهنگی(اعتقاد یعنی جهان‌بینی فرد نسبت به هستی و موجودیت انسان و فرهنگ یعنی ارزش‌ها و ضدارزش‌ها) براساس محیط تربیتی و فرهنگ خانوادگی، تناسب طبقه اجتماعی و اقتصادی زوجین و سنجش عناصر شخصیتی با تکنیک‌های خاص و سوالات مرتبط را مراحل کلی مشاوره پیش از ازدواج است و در بخش شرح حال و مصاحبه، در حقیقت چارچوب اولیه لازم برای تشکیل زندگی مشترک سنجیده می‌شود.
برخورداری زوجین از تشابهات؛ بزرگترین رکن ازدواج موفقسلیقه کارشناسان و متخصصین در انتخاب تست‌ها و آزمون‌ها متفاوت است، یادآور شد: این انتخاب براساس تجربه و دیدگاه روانشناس انجام می‌شود. مهم این است که بدانیم این زوج در کنار یکدیگر می‌توانند از زندگی لذت ببرند و در موقعیت‌های گوناگون با یکدیگر و با شرایط سازگار شوند.
اگر دو نفر از نظر شرایط روحی و روانی و فکری یکسان بوده، اما با هم تفاوت‌های ریشه‌ای داشته باشند، احتمال موفقیت ازدواج آنان به مراتب پایین می‌آید.
با پاسخ به سوالات این آزمون‌ها فرد می‌تواند میزان تشابهات خود را با فرد مورد نظر جهت ازدواج بسنجد تا بتواند در این رهگذر انتخاب معقولی داشته باشد و یک ازدواج موفق را تجربه کند.
به فراخور شرایط زوجین و ارزیابی انجام شده در بخش شرح حال و مصاحبه معمولا تست «سلامت روانی» برای تشخیص بیماری یا تایید سلامت روان، تست «تیپ‌های شخصیتی» برای آشنایی با ویژگی‌های فردی طرفین، تست «هوش هیجانی» برای تشخیص قدرت سازگاری و تست «عشق» برای تطابق عاطفی در موقعیت‌های گوناگون انجام می‌شود. در عین حال ممکن است از برخی تست‌های کمکی دیگر نیز استفاده شود.
ایسنا
