ایرانیان باستان به خدای احد و واحد معتقد بودند و باور داشتند که در دل خدا، دو عنصر متضاد همچون تاریکی و روشنایی، سیاهی و سپیدی، شک و یقین و… وجود دارد. به همین خاطر برای دفع اهریمن، عناصر طبیعی را ستایش می کردند. آریایی ها جشن های متعددی برگزار می کردند و در این جشن ها به نوعی مقام و موقعیت عناصر طبیعی را پاس می داشتند.