فیروز نادری که روز ۲۰ خرداد ۱۴۰۲ درگذشت، همانند قریب به اتفاق ایرانیان خارج از کشور، آرزومند بازگشت به ایران بود.
او چند سال قبل در گفت و گو با یک رسانه آمریکایی - که توسط سایت آبان پرس به فارسی برگردانده و منتشر شد - گفته بود: می‌خواهم آن خاطره‌هایی که از ایران دارم و جاهایی را که بوده‌ام بروم ببینم، هر چند حالا احتمالاً عوض شده‌اند.
مثلاً خانه‌ای که در شیراز به دنیا آمده‌ام و بزرگ شده‌ام، مدرسه‌ای که در تهران می‌رفتم. چیزهای پیش پا افتاده. دلم می‌خواهد بروم نانوایی نان سنگگ بخرم، دلم می خواد در خیابان پهلوی شیراز (خیابان طالقانی کنونی) که حالا حتماً اسمش عوض شده، فال گردو و گوجه سبز بخرم و بخورم، یا عید نوروز و سیزده بدر ایران باشم.
اجل اما به دانشمندی که مریخ پیما را به اعماق فضا فرستاد، فرصت نداد بار دیگر زادگاهش شیراز را ببینید و فال گردویی بخرد!
عصرایران
همت می کرد و میومد
نه در آن وقت که افتاد و شکست
خودشکن آنروز مشو خود پرست
حالا ایرانی جماعت 2999 نفر رو میزنه کنار گویی که اینها چغندر بودن و اون پروژه رو میزنه به اسم فیروز نادری و ایرانیان !!!!
وین حرفِ معمّا نه تو خوانی و نه من؛
هست از پس پرده گفت‌وگوی من و تو،
چون پرده برافتد، نه تو مانی و نه من.
که فعلا به گور برده است.
الان شاید بفهمد که هیچ از زندگی نفهمیده بود
خوب معلومه کی فرصت نداده.
خوب نگاه کنیم دانشمند خارج از ایران که هنوز اجل فرصت داده داریم