روزنامه ایران در گزارشی که به ساکنان غیربومی در ویلاهای گیلان پرداخته، نوشته است: زن از این نانوایی به آن نانوایی می‌رود، اما نان کجا پیدا می‌شود. یک نانوایی کرکره‌اش را پایین کشیده و بقیه هم نانی در بساط ندارند.
او می گوید: «این داستان روزهای تعطیل در انزلی است. اگر توانستی نان پیدا کنی، به تو جایزه می‌دهم. یکی می‌گوید کامل آردهایش تمام شده دیگری هم آرد دارد اما به خاطر خستگی از کار زیاد دیگر پخت و پز نمی‌کند. ویلانشین‌ها و مسافرها روزهای تعطیل مدام در حال خرید هستند. می‌دانی روزهای تعطیل چند بار برق ما قطع می‌شود؟ تازه توی روستاها وضع بدتر است.»
این مسائل و مشکلات فقط مخصوص شهرهای استان گیلان نیست و تا دل‌تان بخواهد در روستاهای این استان هم از این مشکلات می‌بینی. روستاییانی که خیلی‌هایشان حالا سرایدار زمین‌های خودشان شده‌اند.زمین‌هایی که فروخته‌اند و حالا درآنها ویلایی سبز شده و خوش‌نشین‌ها چند روز درسال را در آن می‌گذرانند و با صدای بلند موسیقی و ظاهری گاه نامتعارف آنها را آزار می‌دهند. یکی از زنان اهل روستای تربه‌بر از روستاهای خوش آب و هوا و سرسبز گیلان می‌گوید: «ویلانشین‌ها که می‌آیند ما اسیر می‌شویم چند روزی که هستند مدام برق قطع می‌شود. چند تا ترانس برق خریده‌ایم اما هیچ کدام جواب نمی‌دهد و باز هم یخچال و وسایل برقی از کار می‌افتد.»
من 10ساله اجبارا ساکن انزلی هستم ولی اصالتا انزلیچی نیستم! این گزارش اساسا غلطه، چون که تنها راه رونق کرفتن این شهر مسافره، امااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا... مردم اینجا نمیدونم چرا برعکس همه شهرهای توریستی دنیا با مسافر جماعت مشکل دارن! و اینکه دلیل قطعی برق یا نبود امکانات مسافر نیست بلکه امکانات شهری و رفاهی اینحا 100 درصد زیر صفره... سیم کشی اداره برق داغون، لوله کشی آب و فاضلاب داغون، آسفالت کوچه خیابان داغون، سیم کشی مخابرات دااغون... جمعه ها هم همه کسبه کلا میشینن توی خونه مغازه ها بسته، یعنی آتیش بگیری دستت به جایی بند نیست... 