هنگامی که یک تمساح در حال حرکت در دوربین پهپاد ظاهر شد، پهپاد تا حدود ۱۰ فوتی از خزنده پایین رفت و شروع به فیلمبرداری ۳۰ ثانیه‌ای از پشت حیوان در یک حرکت آهسته در جهت عقربه‌های ساعت کرد.
پس از اتمام، پهپاد دوباره به هوا بلند شد و در امتداد ساحل به دنبال تمساح دیگری برای فیلمبرداری حرکت کرد.
این تمرین هسته اصلی تلاش محققان برای توسعه سیستمی بود که می تواند تمساح های مجرم را شناسایی کند.
پشت کروکودیل ها یک الگوی شبکه مانند دارد که برای هر کدام از آنها منحصر به فرد است و بسیار شبیه به اثر انگشت است. محققان از این الگوها و یک رویکرد یادگیری عمیق با استفاده از شبکه‌های عصبی برای ایجاد یک سیستم شناسایی بیومتریک برای مهاجمان استفاده کردند.
مدل طراحی شده، از تصاویر تمساح‌ها برای شناسایی آنها استفاده می‌کند و می‌تواند در تلاش‌های نجات و جابجایی برای به حداقل رساندن درگیری‌های انسان و تمساح بسیار مفید باشد.
به گفته محققان انسان و حیات وحش هر دو گرانبها هستند. بنابراین، هر روشی که بتواند حیوانات را بدون آسیب رسانی شناسایی کند، برای مقابله با مشکلات بسیار مفید است.
این کار نمونه‌ای است که چگونه فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی و هواپیماهای بدون سرنشین می‌توانند برای رسیدگی به یک مشکل مهم استفاده شوند. با این حال، یک هشدار مهم این است که این روش باید روی جمعیت‌های بزرگی که تغییرات بین فردی ممکن است کوچک باشد، آزمایش شود.
خبرآنلاین
