واکنش تند دختر بروس لی به فیلم روزی روزگاری در هالیوود

«تابناک باتو» دختر بروس لی به تازگی در واکنش به فیلم جدید کوئنتین تارانتینو یعنی روزی روزگاری در هالیوود نسبت به تصویر نشان داده شده از پدرش در این فیلم واکنش نشان داده است. او در مصاحبه‌ای مسخره کردن پدرش توسط این کارگردان برجسته انتقاد کرده و از این بابت ناراحت شده است. در ادامه جزئیات صحبت‌های تند شانون لی درباره فیلم سینمایی روزی روزگاری در هالیوود که بر روی پرده سینما‌ها قرار دارد را در نیک صالحی بخوانید
انتقاد دختر بروس لی از فیلم روزی روزگاری در هالیوود

دختر بروس لی نیز اعلام کرده که نظر خوبی نسبت به آخرین فیلم کوئنتین تارانتینو ندارد. شانون لی، دختر ۵۰ ساله بروس لی، بازیگر و استاد ورزش‌های رزمی، اخیراً در مصاحبه‌ای با مجله TheWrap اعلام کرده که تماشای «به سخره گرفته شدن» پدرش توسط تارانتینو در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» (Once Upon a. Time in Hollywood) باعث دلسردی و ناراحتی او شده است.

بروس لی تنها یکی از ده‌ها شخصیت واقعی است که در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» به تصویر کشیده شده اند، فیلمی که داستان آن در سال ۱۹۶۹ در شهر تینزلتون رخ داده و در شرایطی که خانواده مانسون به یک سری قتل‌های وحشیانه دست زدند روایت می‌شود.

در این فیلم، مایک موه، بازیگر فیلم «مبارز خیابانی: مشت قاتل» (Street Fighter: Assassin’s Fist) نقش بروس لی را بازی می‌کند که در یکی از صحنه‌ها در مقابل شخصیت کلیف بوث، با بازی برد پیت، در یکی از سکانس‌های واقعی سریال «زنبور سبز» (The Green Hornet) در حال مبارزه است.

این دو شخصیت دو بار در این سکانس و با خشونت تمام و کلمات رکیک مقابل یکدیگر ایستاده و مبارزه می‌کنند در حالی که بسیاری نظاره گر آن‌ها هستند. لی در دور اول مبارزه پیروز می‌شود در حالی که در دور دوم این بوث است که لی را شکست می‌دهد و دور سوم مبارزه نیز قبل از مشخص شدن شخص پیروز، متوقف می‌شود.

وقتی که شانون «روزی روزگاری در هالیوود» را در هفته اول نمایشش دید، سالن را با دلسردی ترککرد، زیرا به نظر او تارانتینو پدرش را «یک شخصیت بدجنس مغرور که بسیار خود را شکست ناپذیر می‌دید» و لاف زنی که هنگام کار با یک بدلکار مبارزه می‌کرد به تصویر کشیده است.

او می‌گوید که بروس لی همواره باید سخت‌تر از دیگران کار می‌کرده و خود را به دیگران ثابت می‌کرده است، زیرا بازیگران آسیایی آمریکایی در دهه ۱۹۶۰ هالیوود شرایط بسیار سخت تری نسبت به بازیگران سفید پوست داشته اند.

شانون ادعا می‌کند که در آن دوران، رسیدن به موفقیت برای بازیگران رنگین پوست بسیار سخت‌تر از بازیگران دارای نژاد سفید و قفقازی، مانند شخصیت‌های ریک دالتون (لئوناردو دی کاپریو) و بدلکارش، کلیف بوث بوده است.

او می‌گوید که اگر چه می‌تواند دیدگاه تارانتینو در «روزی روزگاری در هالیوود» را برای خلق نوعی «فانتزی خشم» بین شخصیت سفید پوست داستان و بروس لی درک کند، اما از این موضوع کهتارانتینو نیز با بروس لی «به همان شیوه رفتار هالیوود سفید با او در دورانی که زنده بود» رفتار کرده او را آزرده است: «من تمام منطقی که پشت آنچه که در فیلم به تصویر کشیدهشده وجود دارد را به خوبی درک می‌کنم.

درک می‌کنم که این دو شخصیت ضد قهرمانان هستند و این نوعی فانتزی خشم از چیزی است که رخ می‌هد… و آن‌ها در حال به تصویر کشیدن دورانی هستند که به وضوح مقدار زیادی نژادپرستی و محرومیت در خود داشت. درک می‌کنم که می‌خواستند شخصیت برد پیت را یک شخصیت بسیار سرسخت به تصویر بکشند که بروس لی را کتک می‌زند».

شانون در ادامه می‌گوید که تارانتینو شاید می‌خواسته تصویر نادرست و کلیشه‌ای که از بروس لیوجود داشته مبنی بر این که همیشه دنبال مبارزه و دعوا بوده را تغییر دهد، اما در این هدف شکست خورده است.

شانون ادعا می‌کند که پدرش هیچ علاقه‌ای به مبارزه و دعوا کردن در خارج از دنیای هنر‌های رزمی نداشته و برای وارد نشدن در دعوا و درگیری به شدت تلاش می‌کرد.

وی در این باره می‌گوید: «ماجرا اینطور نبود… او با یک مرد بدجنس مغرور روبرو می‌شودکه بشدت لاف زن است و نه مردی که باید سه برابر دیگران تلاش می‌کرد تا به چیزیدست یابد که خیلی طبیعی در اختیار دیگران قرار می‌گرفت. خیلی سخت بود که در سالن بنشینمو به خنده افراد به پدرم گوش بدهم. اینجا او کسی است که لاف زنی می‌کند و کسیاست که برد پیت را به چالش دعوت می‌کند؛ که آن کسی نیست که او [بروس لی]بود».

او همچنین به عدم دقت و صحیح بودن تصویر فیزیکی ارائه شده از بروس لی در فیلم نیز اشاره می‌کند: او با سبک مو و عینک‌هایی نشان داده می‌شد که نماد دهه ۱۹۷۰ بود در حالی که «زنبور سبز» در سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ منتشر شد.

شانون که هنگام مرگ پدرش در سال ۱۹۷۳ تنها ۴ سال سن داشت، از طریق وبسایت BruceLee.com، یک پادکست و بنیاد بروس لی سعی کرده که نام و افتخارات پدرش را زنده نگه دارد. او می‌گوید که تلاش دارد آگاهی در مورد اینکه بروس لی به عنوان یک انسان کی بودهو چگونه زندگی کرده است را بالاتر ببرد، چیزی که به گفته او در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» با ارائه تصویر یک «کیسه بوکس مغرور» از پدرش مورد بی احترامی قرار گرفته است.

وی همه تقصیر را به گردن کوئنتین تارانتینو به عنوان کارگردان فیلم می‌اندازد و نه بازیگر نقش بروس لی. شانون می‌گوید که اعتقاد دارد شخصیت ارائه شده در پدرش در فیلم تارانتینو یک کاریکاتور است هر چند موه توانسته به خوبی سبک رفتار و صدای لی را به تصویر بکشد.

همچنین او می‌گوید که هیچ یک از شخصیت‌های واقعی دیگر فیلم مانند شخصیت پدرش مورد بی مهری و تمسخر قرار نگرفته اند و این موضوع باعث آزردگی او می‌شود. با این وجود، «روزی روزگاری در هالیوود» تارانتینو هم در باکس آفیس وضعیت خوبی دارد و هم مورد استقبال اکثر منتقدان قرار گرفته و هم بهترین فروش را در هفته اول اکران در میان فیلم‌های تارانتینو داشته است.

روزیاتو