به گزارش «تابناک باتو»؛ این روزها بحث در مورد آزارهای جنسی بالا گرفته و خیلی ها درباره ی این موضوع مطالبی نوشته اند؛ اما چیزی که درباره ی این موضوع برای من از همه بیشتر مهم بوده و هست، شوخی های جنسی و باب شدن آن در جمع روشنفکران، اهل هنر و کتاب است.
قدیم ترها ما زنها تنها وقتی که از خانه ی خود خارج می شدیم، گاهی مورد حمله ی متلک ها یا تکه پرانی های جنسی قرار می گرفتیم. آدم هایی که این کار را انجام می دادند، بیشتر آدم هایی با فرهنگ پایین تر، سواد کمتر و به قولی چاله میدانی بودند، ولی هم اکنون داستان عوض شده و حتی در خانه ی خود، در مهمانی و یا در جمع دوستان مورد هجوم شوخی های جنسی قرار می گیریم. مثلا در یک مهمانی کنار همسر خود نشسته اید و همسر دوست صمیمی تان که خیلی اهل هنر و ادب است، میان بحثی جدی، درست زمانی که در مقابل شما در بحث کم آورده است لبخند تلخی می زند، اشاره ای ... می کند و هیچ کس هم به روی خودش نمی آورد.
درست زمانی که احساس آرامش و امنیت دارید مود حمله ی کلامی قرار می گیرید. در مکانی که از نظرتان امن ترین است و از طرف شخصی که فکر می کردید امن ترین است.
چه شد که مردها شوخی های جنسی با زن ها را نشان صمیمیت دانسته اند و آیا واقعا این شوخی ها برای ایجاد صمیمیت است؟ و آیا واقعا صمیمیت ایجاد می کند؟ پاسخ خیر است.
باید واقع بین باشیم و بپذیریم که 90 درصد مردها تنها با منظور جنسی و یا برای اثبات مردانگی خودشان و ایجاد ضعف در جنس مونث این گونه شوخی هایی می کنند و گمان می کنند این کار صمیمیت می آورد تحت تاثیر آن نود درصد قرارگرفته اند و این کار را نشان روشنفکری و راحت بودن و آزادی می دانند ولی آیا این آزادی است؟
آیا هر فردی اجازه دارد به خصوصی ترین بخش زندگی ما وارد شود و با آن شوخی کند؟ آیا این تعرض به حساب نمی آید؟ اینکه توی جمع های دوستانه خود، دست و پایمان را گم کنیم و احساس نا امنی کنیم، اسمش آزادی است؟
روی صحبتم با زن هاست. ما نباید بگذاریم. این ماییم که باید به چشمهایشان خیره شویم و بگوییم: بس است، این کار تو تعرض است.
نباید سکوت کنیم، فکر نکنیم که اگر چیزی بگوییم نشانه عقب ماندگی ماست و این شوخی ها نشانه ی مدرن شدن است.
این ماییم که نباید بگذاریم آنها جری تر شوند و به خودشان اجازه دهند تا در خانه ی خودمان، در میان جمع صمیمی مان به ما تعرض کنند. این ما هستیم که باید به آنها بفهمانیم شوخی های جنسی، نشان صمیمیت و روشنفکری نیست، بلکه نشان همان افراد چاله میدانی است که سر خیابان می ایستد و به خودش اجازه می دهد به هر زنی آسیب بزند. نشان از کسی است که فقط چند کتاب خوانده اما هنوز همان کسی است که از حقوق زن و مرد در جامعه چیزی نمی داند.
مریم فرهادی
کانال مطالبات زنان