ژاک دوبوشه (Jacques Dubochet)، ریچارد هندرسون (Richard Henderson) و یواخیم فرانک (Joachim Frank) جایزه نوبل شیمی سال ۲۰۱۷ را به صورت مشترک کسب کردند.
جایزه امسال برای توسعه میکروسکوپ الکترونی کریو (cryo-electron microscopy) برای وضوح بالا تشخیص ساختار سلول‌های زیستی (بیومولکول ها) به این دانشمندان اعطا شده است.
با استفاده از میکروسکوپ الکترونی کریو دانشمندان می‌توانند به تکمیل نقشه‌های بیوشیمی پرداخته و محرک‌های زیستی زنده را مورد بررسی قراردهند.
تا پیش از پژوهش این دانشمندان، اعتقاد براین بود که از میکروسکوپ الکترونی تنها برای تصویر برداری ساختار‌های مرده می‌توان استفاده کرد زیرا پرتو الکترونی قدرتمند تابش شده مواد بیولوژیکی را از بین می‌برد، اما درسال ۱۹۹۰ ریچارد هندرسون موفق به استفاده ازمیکروسکوپ الکترونی برای تولید تصویر سه بعدی از پروتئین شد و به تدریج درطول سال‌ها میکروسکوپ الکترونی پیشرفت‌های قابل توجهی کرده است.
یواخیم فرانک نیز در بین سالهای ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۶ روش پردازش تصویر برداری با این میکروسکوپ را ارتقا داده و ژاک دوبوشه عنصر آب را به میکروسکوپ الکترونی اضافه کرده است. آب مایع در خلاء میکروسکوپ تبخیر می‌شود که سبب فروپاشی سلول‌های زیستی و حفظ ساختار آنها می‌شود.
کارشناسان امیدوار هستند با استفاده ازاین میکروسکوپ بتوانند به تصویر برداری دقیق‌تر از پروتئین سلول ویروس زیکا که به آنتی بیوتیک‌ها مقاومت دارد بپردازند و به این ترتیب به راهکاری اثربخش برای مبارزه با این بیماری خطرناک دست یابند.
میزان
مسخره بازی است. دو فیزیکدان و یک زیست شناس روشی اختراع کردند که در رشته زیست شناسی (بیولوژی) و پزشکی کاربرد دارد ولی جایزه نوبل شیمی را به آنها میدهند که ربطی به رشته این افراد و کاربرد اختراع آنان ندارد. معمولا شیمی نقش زاپاس فیزیک و پزشکی را بازی میکند. وقتی افرادی در فیزیک و پزشکی شایسته هستند ولی نه آن حد که جایزه نوبل در فیزیک یا پزشکی بگیرند، به آنها جایزه نوبل شیمی میدهند.