در اواخر قرن نوزدهم میلادی پس از صدها سال انزوا
"سئول" دروازه های خود را به روی کشورهای خارجی گشود و قدم در عصر
مدرنیزاسیون گذاشت.
"سئول" پایتخت پادشاهی "چوسان" که به نام "هان
سیونگ" شناخته می شد اولین شهری در آسیا بود که همزمان برق، واگن قطار
شهری، سیستم آبرسانی، تلفن، تلگراف و خدمات شهری در آن راه اندازی شد. این
شهر در جریان تجارت و داد و ستدی که در اواخر امپراتوری "چوسان" با کشورهای
خارجی مثل فرانسه و ایالات متحده انجام گرفت قدم به نوسازی گذاشت. بیش از
همه امریکا در این امر سهیم بود؛ شرکت هایی چون "برق ترولی سئول" و شرکت
آبرسانی "بهار سئول" عمدتا شرکت هایی امریکایی- کره ای بودند که در این شهر
مشغول به فعالیت بودند.
به روایت تاریخ اولین کارخانه نساجی مدرن
در سئول در سال 1897 و اولین راه آهن، از سئول به اینچئون، در سال 1901
ساخته شد. با این حال از سال 1910 و پس از آنکه امپراتوری ژاپن این کشور را
به استعمار خود درآورد همه چیز به یکباره متوقف شد. از آن تاریخ ژاپنی‌ها
برای تأمین مواد غذایی ژاپن به کشاوری کره متوسل شدند و هرچند پل‌ها،
ریل‌ها، جاده‌ها و همچنین کارخانجات زیادی در این کشور ساختند اما برای
نزدیک به 4 دهه تحت از پیشرفت و استقلال آن جلوگیری کردند.
دوره
جدید سئول اما پس از پایان جنگ جهانی دوم و در سال 1948 آغاز شد؛ در این
زمان بود که با تشکیل کشور کره جنوبی سئول به عنوان پایتخت این کشور
برگزیده‌شد. آلبوم زیر یکی از معدود آلبوم هایی است که سئول را در آغاز عصر
مدرنیزاسیون در سال 1903 نشان می دهد؛ در این تصاویر که عکاس آنها نامعلوم
است گرچه همچنان جلوه هایی از دوران طولانی انزوا به چشم می خورد اما
تیرهای برق و واگن های قطار شهری نشان می دهد پایتخت آینده کره جنوبی در
مسیر تازه ای قدم گذاشته است.
فرادید
