عکاس آلمانی مستقر در توکیو «مایکل ولف» شما را دعوت می
کند نگاهی به پایتخت ژاپن از دید مسافران روزانه شهر بیندازید و همان طور
که درحال دیدن هستید، این منظره بسیار وحشتناک به نظر می رسد. مایکل اولین
بار در سال 1995 متوجه متروی فوق العاده شلوغ توکیو شد، بعد از حمله های
گاز سارین در سیستم متروی شهر. او سپس سال ها صرف رفتن به مترو و عکاسی از
مردمی کرد که در این کابوس تنگ و تیره و رفت و آمد گیر کرده بودند. نتیجه
مجموعه عکسی شد که عکاس آن را «تراکم توکیو» نامید و و از این کلمات برای
توصیف آن استفاده کرد: «این مردم به دیوارهای پشتشان فشرده می شوند تا
افراد بیشتر و بیشتری بتوانند سوار مترو شوند. این یک راه عالی و موقر
زندگی نیست و بیشتر شبیه سواری در جهنم است.»
با مترو حال نمی کنم.ما الان ساکن یکی از شهرستان های استان فارس در جنوب کشور هستیم.در سال 93 کهبه متروی تهران رفتم از ان متنفر شدم.شهر هر چه کوچکتر باشد ارامش و فضا بهتر است نه مثل تهران که سر تا پا گرفتار مرضه.
حدوز به ٢٠ درصد جمعيت ايران در استانهاي تهران البرز ساكن هستند، پيشنهاد ميشه مثل كشورژاپن و يا آلمان و يا حتي چين قطارهاي پرسرعت راه بيندازند كه ديگه نيازي به مهاجرت به تهران نباشه . وقتي قطار بيش از ٣٠٠ و گاهي حتي ٥٠٠ كيلومتر درساعت ميره ديگه مشكل خانه بعضي ازمردم حل ميشه
با مترو حال نمی کنم.ما الان ساکن یکی از شهرستان های استان فارس در جنوب کشور هستیم.در سال 93 کهبه متروی تهران رفتم از ان متنفر شدم.شهر هر چه کوچکتر باشد ارامش و فضا بهتر است نه مثل تهران که سر تا پا گرفتار مرضه.