به گفته پوترمن، تلومرها همانند نوک پلاستیکی بند کفش عمل می
کنند، بدین صورت که مانع از بازشدن کروموزوم های انسانی می شوند در نتیجه
سلول ها پیرشده و سریع تر می میرند.
طبق یافته های این تیم تحقیق، هر واقعه استرس زا در دوره
کودکی انسان موجب افزایش ریسک کوتاه ترشدن تلومرها تا ۱۱ درصد می شود.
پوترمن و تیم تحقیق با بررسی حدود ۴۶۰۰ نفر به این نتایج دست یافتند.
طبق این گزارش، این حوادث استرس زا می تواند شامل اعتیاد والدین، سوءاستفاده فیزیکی، و مشکلات خانوادگی یا مالی در دوره کودکی باشد.
پوترمن در ادامه عنوان می کند: «ما دریافتیم انواع روانشناسی و
اجتماعی عوامل استرس زا تاثیر بیشتری در مقایسه با هوامل استرس زا مالی
دارند.»
مطالعات قبلی ارتباط بین طول تلومرهای فرد را با ریسک بیماری قلبی، بیماری ریه، دیابت، آلزایمر و برخی انواع سرطان اثبات کرده اند.
تحقیق دیگری هم نشان داده است که استرس می تواند موجب تسریع
روند پیری سیستم ایمنی بدن شود و در نتیجه سلول ها با تاثیر کمتری عمل می
کنند.