دکتر پرویز رزاقی، روانشناس بالینی درخصوص بیش‌فعالی در کودکان گفت: «برای بیش‌فعالی تنها یک دلیل وجود ندارد و خیلی از عوامل از جمله عوامل ژنتیکی، واردشدن ضربه‌ای به سر کودک و... دست به دست می‌دهند تا این بیماری در کودک بروز پیدا کند».
متخصصان تغذیه در این زمینه نکاتی را مدنظر دارند که رژیم غذایی در طی دوران حاملگی یا حتی کمبود برخی ویتامین‌ها و موادمعدنی می‌تواند منجر به بیش‌فعالی شود اما این مساله هنوز کاملا ثابت نشده است ولی از طرفی هم نمی‌توانیم این قضیه را ندیده بگیریم و احتمالش را به طور کامل رد کنیم.
کنترل بیش از حد کودک بیش‌فعال، طولانی شدن و عمیق‌تر شدن روند این بیماری را به دنبال دارد. به همین علت است که ما به خانواده‌ها توصیه می‌کنیم وقتی کودک بیش‌فعالی دارند و فضای خانه‌شان هم اجازه نمی‌دهد که کودک به اندازه کافی فعالیت داشته باشد، او را بیشتر به پارک و فضاهای طبیعی ببرند. این‌گونه کودکان را باید به طور منظم به باشگاه‌های ورزشی برد تا بتوانند در روز چند ساعت ورزش کنند و انرژی‌شان تخلیه شود.
کودک بیش‌فعال را حتما باید به یک روانشناس برد تا حرکات اصلاحی را به او آموزش بدهد. این گونه اطفال نیاز به توجه و تشویق بیشتری دارند. ما به والدین یاد می‌دهیم که هر وقت کودک بیش‌فعالشان رفتار آرام و خوبی انجام داد، به او جایزه و پاداش بدهند و کودک را به سمت رفتارهای آرام و باطمأنینه سوق بدهند. برخلاف تصور برخی از والدین و یا توصیه اطرافیان هرگز نباید کودکان مبتلا به بیش‌فعالی را به سمت ورزشهای خشن و رزمی مثل کاراته و بوکس هدایت کرد.
سلامانه
افزون بر این، فرضیه اثر تغذیه در بروز این اختلال امروزه مردود شده است. این اختلال (و نه بیماری) در درجه اول علت ژنتیک و عصب شناختی دارد. محیط منضبط و فضای خانوادگی با ثبات و با نظم ( فرزندپروری روابط دوستانه و محکم) کمک زیادی به کودک می کند.