حقایقی دیوانه‌کننده از هواپیما که به شما نمی‌گویند

1. نمی‌توانید زمان زیادی از طریق ماسک اکسیژن تنفس کنید.
 
ماسک زرد رنگ اکسیژن که برای مواقع اضطراری است، بخش ضروری صحبت‌های توجیهی مهماندار در رابطه با امنیت پرواز و همه‌ی فیلم‌های کلاسیک با موضوع فجایع و سوانح هوایی است. مطابق با آموز‌ش‌های ایمنی "اگر کابین هواپیما فشار را از دست بدهد، پانل بالای صندلی‌تان که حاوی ماسک اکسیژن است به طور اتوماتیک باز خواهدشد. در حالی که روی صندلی‌تان مانده‌اید سریع دست‌تان را به سمت نزدیک‌ترین ماسک دراز کنید و ماسک را محکم بکشید تا جریان اکسیژن شروع شود.
 
تا به حال فکر کرده‌اید که وقتی ماسک را می‌کشید چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ در اغلب موارد، این کار ژنراتور اکسیژن شیمیایی را که بالای هر صندلی قرار گرفته‌است، راه می‌اندازد. در مواقعی که محیط داخل کابین که فشار آن تنظیم شده‌است، هوای قابل تنفس تامین نمی‌کند، این ژنراتورها اکسیژن مکمل تولید می‌کنند. فشار هوای اغلب هواپیماهای مسافربری در ارتفاع ۱۵۲۴ تا ۲۴۳۸ متر تنظیم شده‌است.
 
هرچند، این ژنراتورها فقط به طور موقت می‌توانند اکسیژن مهیا کنند- معمولا بین ۱۴ تا ۲۰ دقیقه. این مقدار زمان برای این است که خلبان، هواپیما را به یک ارتفاع مناسب (تقریبا ۳۶۵۷ متر یا کم‌تر) برای تنفس راحت مسافران برساند.

 
۲. این امکان وجود دارد که سوخت هواپیما تمام شود.
 
در ۲۴‌ام آگوست سال ۲۰۰۱، هر دو ‌موتور توربوفن رولز رویس پرواز شماره‌‌ی ۲۳۶ ایرترانزیت، هنگام پرواز بر فراز اقیانوس اطلس از کار افتاد. این ایرباس ای۳۳۰-۲۰۰ با ۳۰۱ مسافر و خدمه از تورنتوی کانادا به مقصد لیسبون پرتغال درحال پرواز بود که نشت سوخت، مخزن سوخت هواپیما را خالی کرد.
 
خلبان‌های این پرواز توانستند این هواپیمای حدودا ۵۹ متری را با موتور خاموش حدود ۱۶۱ کیلومتر دیگر و تا نزدیک‌ترین فرودگاه در جزایر آزور هدایت کنند. این پرواز با کمک یک موتوربادی اضطراری کوچک به نام توربین هوای رم (آر‌اِی‌تی) با موفقیت فرود آمد.
 
آر‌اِی‌تی برای تولید برق از جریان هوای عبوری انرژی می‌گیرد- و به خلبان‌ها امکان دسترسی به ابزارهای مهم پرواز و کنترل سطوح هواپیما را می‌دهد.
 
هرچند آر‌ای تی نمی‌تواند حقیقتا نیروی محرکه‌ی هواپیما را تأمین کند، اما بیش‌تر اطلاعات مهمی را که برای به پرواز درآوردن هواپیما لازم است، به خلبان‌ها می‌دهد.
 
آر‌اِی‌تی بسته به مدل و کارخانه‌ی سازنده‌‌، در نقاط مختلفی از هواپیماها قرار گرفته‌است. برای مثال در بوئینگ ۷۸۷ که در تصویر بالا می‌بینید، آر‌اِی‌تی در شکم بدنه‌ی هواپیما قرار دارد. از سویی دیگر، در ایرباس‌ای ۲۴۰ اس، آر‌اِی‌تی در محفظه‌ای در زیر بال راست قرار دارد.

 
۳. در دستشویی وقتی داخل آن هستید قفل نیست.
 
دستشویی هواپیماها کوچک است و کم‌جا . درب بیش‌تر سرویس‌های بهداشتی را می‌توان از بیرون باز کرد حتی اگر از داخل قفل شده باشند.
 
در برخی هواپیماها، قفل در را می‌توان به آسانی با کنار زدن علامت توآلت روی در و چرخاندن سوئیچ ضامن قرار گرفته در زیر علامت باز کرد.
 
درب‌های دستشویی‌ها را به چندین دلیل می‌توان از بیرون قفل یا باز کرد. این ویژگی به خدمه‌ی پرواز اجازه می‌دهد که در شرایط اضطراری به دستشویی‌ها قفل شده دسترسی داشته باشند. از سویی دیگر خدمه می‌توانند در زمان برخاستن و فرود هواپیما دسترسی به دستشویی‌ها را محدود کنند.
 
بنابراین اگر به فکر شیطنت در وسط پرواز هستید، بی‌خیال شوید! این درهای قفل شده، چندان هم قفل نیستند!

 
 ۴. میزهای جلوی مسافر به طرز مسخره‌ای کثیف هستند.
 
هر چه‌قدر هم که خطوط هوایی برای تمیز نگه داشتن هواپیما‌ها کوشش کنند باز هم ناوگان‌های بزرگ و زمان استراحت کم بین پروازها اجازه‌ی تمیز کردن تمام سطوح را به آنها نمی‌دهد. این واقعیت سوالی بدیهی را به ذهن ما می‌رساند: کثیف‌ترین قسمت‌های هواپیما کجاها هستند؟
 
مطابق با پژوهشی که میکروبیولوژیست‌های استخدام شده توسط وب‌گاه ترول‌مث انجام دادند، میز روبه‌روی مسافرین که به صندلی جلو چسبیده‌است، مکانی مناسب برای جمع شدن باکتری است.
 
بر اساس این مطالعه، میکروبیولوژیست‌ها حدود ۲۱۵۵ واحد تشکیل‌دهنده‌ی کلنی در اینچ مربع در میزهای روبه‌روی مسافر از ۴ هواپیمای مختلف جمع‌آوری شد. در مقابل، این پژوهش حدود "فقط” ۲۶۵ واحد تشکیل‌دهنده‌ی کلنی روی دکمه‌ی سیفون دستشویی پیدا کرد.

 
۵. برخی از هواپیماها مجهز به قفسه‌ی جسد هستند!
 
با وجود میلیاردها آدمی که هر سال سوار بر هواپیما شده و از آن پیاده می‌شوند، مرگ آد‌م‌ها در هنگام پرواز غیرقابل اجتناب است. هرچند خدمه تمام تلاش خود را می‌کنند تا به سمت نزدیک‌ترین فرودگاه تغییر مسیر دهند، اما گاهی هیچ کاری از دست‌شان برنمی‌آید.
 
وقتی مشخص شود که یک مسافر مرده است، خدمه‌ی پرواز ابتدا تلاش خواهندکرد که جسد را به حالتی محترمانه و اگر ممکن باشد دور از دیگر مسافران نگهداری کنند. اگر فضا به اندازه‌ی کافی وجود داشته‌باشد، احتمالا جسد را در صندلی‌های خالی یا فرست کلاس که فضای خالی بیش‌تری دارد جای می‌دهند. هرچند، در پروازهای شلوغ، ممکن است فضا برای جا‌به‌جا کردن متوفی وجود نداشته‌باشد، که در چنین شرایطی جسد کاملا پوشانده‌ می‌شود و به یک صندلی بسته می‌شود.
 
خطوط هوایی سنگاپور که بیش از ۱۰۰ هواپیمای پهن‌پیکر و باریک‌پیکر در ناوگان هوایی خود دارد، برخی از هواپیماهایش را به قفسه‌ی جسد تجهیز کرده‌است تا بتوان متوفی را در پروازهای طولانی نگهداری کند.

فرادید