ساخت بنای باستانی تخت جمشید از اواخر قرن ششم پیش از میلاد در زمان پادشاهی داریوش کبیر آغاز شد و احتمالا در طول حدودا ۱۲۰ سال همچنان بخش‌هایی به آن افزوده می‌شد. این بنای عظیم و حیرت‌انگیز در حدود سال ۳۳۰ پیش از میلاد به دست اسکندر مقدونی ویران شد اما ویرانه‌های آن نیز در طول قرون مختلف همچنان مایۀ اعجاب و شگفتی بازدیدکنندگان باقی ماندند.
گذر زمان به تدریج چهرۀ تخت جمشید را هر چه بیشتر در میان غبار و ویرانی مدفون ساخته بود تا جایی که در حدود یکصد سال قبل، بخش‌های قابل توجهی از این بنا در زیر خاک فرو رفته بود، هرچند که بخش قابل توجهی نیز همچنان آشکار بود.
در سال ۱۹۳۱ میلادی ارنست هرتزفلد، باستان‌شناس آلمانی، نخستین کاوش‌های باستان‌شناسی را در تخت جمشید آغاز کرد؛ کاوش‌هایی که بخش‌های مدفون این اثر را نمایان ساخت و شناخت بیشتری نسبت به هویت واقعی آن را نیز موجب شد.
