سروش بامداد در عصر ایران نوشت: ۲۰ سال پیش در همین روزها بیست و‌دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر برگزار شد. محل مراسم افتتاحیه تالار وزارت کشور بود و اجرای آن با رامبد جوان. اجرای اختتامیه اما با علیرضا خمسه و در تالار رودکی و او هم بازیگر. انتخاب دو بازیگر محبوب و کمدین نشان می‌داد مدیریت جشنواره به فرح‌بخشی آن هم توجه داشته است.
در اختتامیه ۲۰ سال پیش جایزه منتخب تماشاگران به فیلم مارمولک ساخته کمال تبریزی تعلق گرفت با بازی به یاد ماندنی پرویز پرستویی و چون ۹۳ درصد تماشاگران به آن رأی داده بودند مجری اختتامیه با یک مارمولک (پلاستیکی) در دست روی صحنه ظاهر شد تا هم پیام را برساند و هم فضا را تلطیف کند.
از فیلم مارمولک گفته شد و بازیگر آن پرویز پرستویی. یاد دیگر بازیگران زن و مرد فیلم‌های مختلف که برخی سیمرغ‌های نقش اول و دوم یا دیپلم افتخار یا جایزه ویژه را هم گرفتند خالی از لطف نیست: ترانه علیدوستی (شهر زیبا)، گلاب آدینه (مهمان مامان)،رویا نونهالی (هم نفس)، فاطمه معتمد آریا (گیلانه) و گل‌شیفته فراهانی (اشک سرما).
از بازیگران مرد هم حسن پورشیرازی و پژمان بازغی به خاطر فیلم‌های مهمان مامان و دوئل. (چون در بالا به پرستویی اشاره شد تکرار نشد). مهمان مامان یادآور کارگردانی است که امسال به قتل رسید: داریوش مهرجویی و از دیگر کارگردانان شاخص می‌توان به رخشان بنی‌اعتماد و اصغر فرهادی و مسعود کیمیایی اشاره کرد با فیلم‌های گیلانه و شهر زیبا و سربازهای جمعه. راستی گفتیم سربازهای جمعه و چه بازی درخشانی دارد در آن در عین کوتاهی: مریلا زارعی.
در مرور خبرهای 20 سال قبل سخنان حجت الاسلام عبدالنبی نمازی دادستان کل کشور هم جلب توجه می‌کند که به تازگی در حالی که نامزد مجلس خبرگان رهبری هم شده بود درگذشت. او خواستار تشکیل جمهوری اسلامی در عراق شده و اظهار امیدواری کرده در پی سقوط صدام حسین حکومت عراق هم به جمهوری اسلامی تبدیل شود تا سه جمهوری اسلامی (ایران و عراق و افغانستان) در کنار هم مجموعه مقتدری را تشکیل دهند. همان زمان البته روزنامه‌نگاری در یک هفته‌نامه به آقای نمازی یادآوری کرد قبل از جمهوری اسلامی ایران جمهوری اسلامی پاکستان تشکیل شده بود و آن را از قلم انداخته‌اند و همین حالا هم سه جمهوری اسلامی کنار هم هستند (پاکستان و افغانستان و ایران. منتها با خوانش های متفاوت از اسلام و جمهوری). نادیده انگاشتن نام پاکستان این پرسش را ایجاد کرد که چرا در ایران علاقه چندانی به ذکر عنوان حکومت پاکستان (جمهوری اسلامی) وجود ندارد؟
20 سال پیش همچنین محمود احمدی نژاد تازه شهردار تهران شده بود و برای این که تفاوت رویکردها را نشان دهد اقدام به آذین بندی شهر تهران در دهه فجر به شکلی جدید و با صرف هزینه بیشتر کرد تا جایی که روزنامه شرق در آن زمان برآورد کرد 250 میلیون تومان ( با دلار زیر هزار تومان) آب خورده است. رییس سازمان زیباسازی شهرداری تهران هم اعلام کرد برای آذین بندی از کارشناسان کشورهای خارجی استفاده نکردیم بلکه کارشناسان خود را به کشورهای خارجی فرستادیم.
20 سال قبل هفته نامۀ یالثارات الحسین با چاپ تصاویری از پاتیناژ دختران در مجموعه ورزشی آزادی نوشت: "مفاهیم غیرت و حجب و ناموس و عفت چقدر باید یخ بزند تا در بیست و پنجمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی شاهد چنین فاجعه باشیم؟ دیروز دوچرخه سواری بانوان، امروز رقص روی یخ یا همین پاتیناژ و فردا؟"
در عرصه کلان سیاسی هم بعد از توفان ناشی از رد صلاحیت ها و تحصن نمایندگان مجلس ششم در اواخر بهمن 1382 دیگر روشن شده بود انتخابات مجلس هفتم در غیاب اکثر اصلاح طلبان برگزار خواهد شد و رییس جمهوری و رییس مجلس هم از تب و تاب قبلی فاصله گرفتند و این تیتر بر پیشانی نشریه ای نقش بست: واجدان شرایط: 46 میلیون نفر، میزان مشارکت چند درصد؟
