برای اولین بار در کشور، یک آمار رسمی از «روند ۱۰ ساله مرگ در جاده‌های ایران» منتشر شده است که اطلاعات «تلخ و البته حیاتی» به سیاستگذاران کشور در حوزه «سفر و تامین امنیت جانی مسافران» می‌دهد.
در سال ۱۴۰۱، نزدیک به ۱۹هزار نفر در جاده‌ها جان خودشان را از دست دادند. این یعنی به ازای هر ۱۰۰هزار نفر جمعیت ایران، ۲۲ نفر در اثر تصادف در جاده‌های کشور کشته شدند.
اما بررسی‌ها نشان می‌دهد، این وضعیت تلخ در جاده‌های ایران که کام مسافران و گردشگران را مدام تلخ می‌کند، یک متهم مخفی به عنوان عامل پنجم هم دارد و آن، «فقر تعطیلات مناسب و پایدار در طول سال» است.
تقویم تعطیلاتی ایران اشکال اساسی دارد به‌طوری که در مقایسه با تقویم تعطیلات غالب کشورها، «آخرهفته دو روزه» ندارد. به جای آن، یکسری «تعطیلات مناسبتی» در طول سال وجود دارد که خانواده‌ها نیاز سفر و گردشگری خود را اجبارا در همین معدود تعطیلات مناسبتی طول سال، برنامه ریزی می‌کنند در نتیجه، «هجوم خودرو» به جاده‌ها اتفاق می‌افتد که تبعات آن، «ترافیک‌های وقت کش چند ساعته» به استان‌های پرسفر، خستگی مفرط در ترافیک، کاهش دقت و توان رانندگی بعداز آن و در نهایت «افزایش احتمال بروز تصادف» است.
