عشق و محبت بین والدین و فرزندان اغلب بدیهی انگاشته می شود، در حالی که نباید چنین باشد. زیرا بسیار پیش می آید که بچه ها پدر و مادر خود را دوست ندارند. این نه یک اختلال است و نه چیزی غیر طبیعی؛ بلکه فقط واقعیتی است که گاهی اتفاق می افتد.
اینکه بچه ها والدین خود را دوست ندارند را نباید خیلی جدی بگیریم. بچه ها همیشه با والدین شان رابطه ای عاطفی برقرار می کنند، مگر اینکه مسئله یا مشکلی وجود داشته باشد. که در این صورت نوعی ارتباط عاطفی منفی شکل می گیرد که به صورت حس نفرت، رنجش یا نوعی بی تفاوتی و سردی خود را بروز می دهد.
بنابراین وقتی متوجه می شوید فرزندتان از شما فاصله گرفته است یا به نحوی حس رنجش یا نفرتش را به زبان می آورد بدانید که مشکلی وجود دارد، در اینجا عواطف به نحوی سرکوب شده اند، یا به خوبی از سوی والدین مدیریت نشده اند. پس عشق و عاطفه وجود دارد اما ابراز نمی شود.اما چرا چنین اتفاقی می افتد؟
عصرایران
