مطالعات حاکی از آن است که الماس‌ها در فوران‌های آتشفشانی عظیم هنگام جدا شدن ابرقاره‌ها، به سطح زمین می‌آیند.
در گرگ و میش کرتاسه، ۸۶ میلیون سال پیش، یک شکاف آتشفشانی در آفریقای جنوبی کنونی شکل گرفت. در زیر سطح، ماگما از کیلومترها در عمق زمین به سرعت به سمت بالا پرتاب شدند. رد پای آن را می‌توان در مجموعه‌ای از اشکال هویجی‌شکل و پر از سنگ آذرین در زیر تپه‌های کم ارتفاع مشاهده کرد.
در سال ۱۸۶۹، کشف یک صخره بزرگ و درخشان توسط یک چوپان در ساحل رودخانه‌ای نزدیک، این منظره را به شهرت رساند. سنگ کشف شده در این منطقه الماس عظیمی بود که در نهایت به ستاره آفریقا معروف شد و تپه‌های کم ارتفاع چیزی را پنهان کرده بودند که به معدن کیمبرلی شهرت پیدا کرد.
به لطف معدن کیمبرلی، که اغلب به آن "حفره بزرگ" می‌گویند، سازندهایی که الماس در آنها یافت می‌شود اکنون به عنوان کیمبرلیت شناخته می‌شوند. این الماس‌ها در سرتاسر جهان، از اوکراین گرفته تا سیبری و استرالیای غربی پاشیده شده‌اند، اما نسبتا کوچک و نادر هستند. چیزی که آنها را خاص می کند این است که ماگماهای آنها از عمق بسیار پایین می‌آیند.
این ماگماها به صخره‌های بسیار عمیق و باستانی برخورد می‌کنند و فرایندهای تشکیل ماگما بر روی آنها اتفاق می‌افتد. برای تبلور کربن قدیمی ساده به الماس سخت و درخشان نیاز به فشار زیادی است، بنابراین این جواهرات حداقل در عمق ۹۳ مایلی (۱۵۰ کیلومتری) پایین، در عمیق‌ترین لایه‌های لیتوسفر، تشکیل می‌شوند. برخی از آنها که به عنوان الماس‌های زیر لیتوسفر شناخته می‌شوند، حتی در عمق بیشتر، تا حدود ۴۳۵ مایل (۷۰۰ کیلومتر) شکل می‌گیرند.
سوزت تیمرمن، زمین شناس دانشگاه برن در سوئیس که الماس را مطالعه می کند، می گوید: «الماس و کیمبرلیت با هم می‌توانند ما را در مورد چرخه زندگی ابرقاره‌ای آگاه کنند.»
خبرآنلاین
