در شهرهای بزرگ جای پارک کم است، پارکینگ‌ها زود به زود پر می‌شوند و اصلا در بعضی خیابان‌ها نه‌تنها جایی برای پارک کردن خودرو پیدا نمی‌شود، بلکه خیلی‌ها مجبورند دوبله و سوبله پارک کنند تا به کارشان برسند، اما همه اینها دلیل نمی‌شود که بخواهیم جای پارک افراد دارای معلولیت یا جانبازان را اشغال کنیم.
حتما دیده‌اید که در برخی از خیابان‌ها جای پارک مخصوص افراد دارای معلولیت با تابلو مشخص شده تا این افراد بتوانند راحت‌تر به محل کارشان یا مرکز خرید دسترسی پیدا کنند. اما به جرأت می‌توان گفت رانندگان 80تا 90درصد خودروهایی که زیر تابلوی پارک ویژه معلولان، توقف کرده‌اند، معلول نیستند. از آن جایی که جریمه پارک کردن در این جای پارک‌ها کم و در حدود 100هزار تومان است که برای خیلی‌ها مبلغی به‌حساب نمی‌آید، در نتیجه مردم تابلوهای ویژه پارک‌خودروی معلولان را به رسمیت نمی‌شناسند. در نهایت این فرد معلول است که نه‌تنها در قبال تضییع حقوق خود قادر به حق‌خواهی نیست، بلکه بابت توقف در نقاط ممنوع جریمه هم می‌شود.
این در حالی است در کشورهای دیگر پارک کردن در جایگاه مخصوص افراد دارای معلولیت جریمه‌های سنگینی برای افراد به‌دنبال دارد و با وجود اینکه در اغلب موارد این محل‌ها که در بهترین منطقه پارکینگ از نظر دسترسی به فروشگاه‌ها قرار گرفته، خالی می‌ماند اما هیچ‌کس به‌خود اجازه نمی‌دهد آنها را اشغال کند و حقوق معلولان را زیر پا بگذارد. به‌عنوان مثال در کشور کانادا جریمه 300دلاری برای پارک کردن در محل پارک افراد معلول درنظر گرفته شده و در آلمان پارک در محل پارک معلولان، ۵۵ یورو جریمه دارد که نشان‌دهنده اهمیتی است که در کشورهای پیشرفته برای این قشر قائل هستند.
بی توجهی به حقوق معلولان برای پارک کردن در حاشیه خیابان‌ها در کشور به جایی رسیده که غلام رضا رضایی فر، رئیس دبیرخانه هماهنگی و پیگیری مناسب‌سازی کشور از پلیس راهنمایی و رانندگی خواسته با متخلفانی که «جای پارک ویژه جانبازان و معلولان» را رعایت نمی‌کنند، برخورد کند و تنها به جریمه اکتفا نکند. البته که فرهنگسازی نیز در این زمینه ضروری به‌نظر می‌رسد و برخورد جدی و بازدارنده پلیس می‌تواند به افرادی که معلولیتی ندارند بفهماند که جای مخصوص پارک معلولان، جای پارک آنها نیست.
همشهری
300 دلار برای اونها پولی نیست. تقریبا برابری دارد.