تابناک باتو ــ ژاپن یکی از سرسبزترین نقاط جهان، چهارفصل و بسیار خوش آب و هواست، اما حقیقت غافلگیر کننده، اینه که ژاپن اصلا حاصلخیز نیست! (دقیقا اینجاست که افسوس ایران رو با این همه فرصت و منابع می خورم).
صدها هزار درخت گیلاس و هلو و زردآلو که دربهار زیبایی رویایی به ژاپن میدن، هیچ میوه ای ندارن! ژاپن پر از کوهستان های جنگلیه و کشاورزی کار راحتی نیست. از طرف دیگه، برنامه های حفظ محیط زیست در ژاپن به مردم اجازه تغییر کاربری زمین ها برای کشاورزی رو نمیدن. بجز برنج و بعضی سبزیجات، فقط مناطق محدودی در ژاپن هستن که می تونن میوه بکارن و کشاورزی داشته باشن. که با توجه به جمعیت ژاپن اصلا کافی نیست.
در تمام تاریخ این کشور، غذا همیشه مهمترین مشکل بوده. امپراتورهای ژاپن تنها ایده ای که برای تامین نیازهای کشورشون داشتن، حمله به کشورهای همسایه از جمله چین بوده. در حال حاضر هم بخش اصلی مواد غذایی ژاپن وارداتیه، بجز برنج که ژاپنی ها هیچ تمایلی به خوردن برنج های خارجی ندارن. اما چیزی که میخوام درموردش صحبت کنم، تاثیر این کمبود بر فرهنگ و آداب اجتماعی ژاپنه. کمبود غذا باعث شده مردم در نسل ها یاد بگیرن که به غذا و تولید کننده غذا نهایت احترام رو بگذارن.
ژاپن یکی از کشورهایی که کمترین دور ریز مواد غذایی رو بخصوص از سمت مصرف کننده ها داره.قبل از هر غذا، تمام ژاپنیها بدون استثنا، دستها رو به هم میزنن و میگن "ایی تادا کیماس"که به نوعی بسم الله گفتن پیش از خوردنه و بعد از غذا هم "گُچی سو ساما' که همون شکر هست. تمام کودکان و بزرگسالان، در تنهایی و جمع، همیشه اینکارو میکنن. نکته‌ی مهمی که این سالها برام شگفت انگیز بوده، اینه که برای ژاپنی ها، نمیخورم و دوست ندارم گناه خیلی بزرگی محسوب میشه! من هیچ وقت چنین چیزی ندیدم! از بچه تا بزرگ، هرچیزی که جلوشون بگذارید با نهایت ادب و احترام میخورن. هیچ تصوری از لجبازی بچه ها برای غذا خوردن ندارن! به همین دلیل از خارجی های زیادی شنیدم که با دلخوری میگن بچه‌شون توی مدرسه غذا رو دوست نداشته، و از طرف معلم ها یا همکلاسی هاش تحقیر شده و کتک خورده!
غذا و مواد غذایی برای ژاپنیها نوعی روح و احترام دارن که حالا به چیزی بسیار فراتر از سیر کردن شکم تبدیل شده. ابزار و آداب تهیه و خوردن غذا و چای، بخش اصلی تربیت اجتماعی ژاپنیها هستن. برای یک خارجی، مثلا مراسم چای، بسیار کلافه کننده و بی معناست. اما ژاپنی ها خودشون رو ملزم می دونن که تمام دخترها باید این مراسم رو یاد بگیرن، حتی اگر فقط یک بار در عمرشون انجام بدن. نوع حرکات دست و بدن، ظاهر و لباس و .. همه نکات آموزشی و تربیتی دارن. شکل و اندازه و نوع ظروف هم پر از نکات ریز تربیتی و فرهنگی هستن.
گردآوری: تابناک باتو
خوشم اومد