، پروفسور منا جونز از دانشکده علوم طبیعی دانشگاه تاسمانی بیش از 30 سال است که روی شیطان تاسمانی مطالعه می‌کند و آخرین تحقیقات او تفاوت مورفولوژیکی مهم و اساسی موجود در شیطان تاسمانی را در مقایسه با اکثر حیوانات، تفاوت او با سایر گونه‌ها در نحوه رشد دندان بیان می‌کند؛ ظاهرا شیطان تاسمانی از ابتدا زندگی خود فقط یک دوره دندان در می‌اورد و تا آخر عمر این دندان‌ها را با خود همراه دارد.
پروفسور جونز می‌گوید:«بر خلاف انسان‌ها، سگ‌ها یا بسیاری از حیوانات دیگر که دارای دندان شیری و دومین دوره دندان، یعنی دندان بزرگسال هستند، شیطان تاسمانی تنها یک مجموعه دارند که در تمام طول زندگی به آنها خدمت می‌کند.»
زمانی که شیطان تاسمانی خیلی جوان است، دندان‌های بسیار کوچکی دارد که متناسب با بدن کوچکش است. شیطان زمانی که فقط یک‌سوم اندازه بزرگسالی خود هستند از مادرشان جدا می‌شوند و در این مرحله است که باید مستقل شوند و خودشان تغذیه کنند.
دندان‌های شیطان به‌جای از دست دادن زمان و تبدیل شدن به مجموعه‌ای از دندان‌های بالغ مانند انسان‌ها، به‌تدریج از فک‌ها و لثه‌های خود بیرون می‌آیند و بیشتر و بیشتر به بیرون فشار می‌آورند تا دهان و سر بزرگ‌تر شیطان را پر کند و به حیوان در حال رشد اجازه می‌دهد که برای نگه داشتن گوشت و طعمه و دفاع از خود از آن استفاده کند.
پروفسور جونز گفت:«این یک واقعیت بسیار جالب در مورد یک گونه بسیار باحال است و راه حل تکاملی کاملا متفاوتی را برای داشتن دندان در حیوانات در حال رشد با آنچه که ما با آن آشنا هستیم نشان می‌دهد.»
همین پدیده در برخی گونه‌های کیسه‌دار باستانی آمریکای جنوبی دیده می‌شود. پروفسور جونز گفت این اطلاعات به محققان کمک می‌کند تا سن حیواناتی را که در حال مطالعه هستند، از جمله حیواناتی که در طبیعت برای تحقیقات تومور صورت شیطان تاسمانی تحت نظر هستند، تعیین کنند.
