بزرگترین جسمی که ما زمینی‌ها می‌شناسیم خورشید است، اما یک مطالعه نشان داد که خورشید آنقدر که تصور می‌شد بزرگ نیست. با این حال دانشمندان بالاخره کشف کردند که چگونه خورشید را اندازه‌گیری کنند.
اندازه‌گیری خورشید کار دشواری است، زیرا مشاهدات مستقیم به خورشید گرفتگی برای اندازه‌گیری دقیق «فوتوسفر» نوری خورشید متکی هستند. نورسپهر، فوتوسفر همان بخش مرئی خورشید است که دمای آن حدود ۶۰۰۰ درجهٔ کلوین است.
وقتی صحبت از چیزهای بزرگ می‌شود، هیچ چیز به اندازه عظیم خورشید نمی‌رسد حداقل، در منظومه شمسی ما اینطور است. اما با وجود اینکه زمین به مدت ۴.۶ میلیارد سال از درخشندگی خود لذت برده است، دانشمندان دقیقاً مطمئن نیستند که خورشید چقدر بزرگ است. به نظر می‌رسد اندازه‌گیری خورشید آنقدرها هم که به تصور می‌شد آسان نیست.
مطالعات قبلی خورشید را با فوتوسفر آن اندازه‌گیری کرده‌اند که بخشی از ستاره است که نور از آن ساطع می‌شود. این اندازه‌گیری ستاره‌ای اغلب در طول خورشید گرفتگی انجام می‌شود، که به ویژه برای توانایی محققان در مسدود کردن پرتوهای کور خورشید در حالی که تاج نامرئی ستاره را آشکار می‌کند مفید است. در نتیجه این روش ها قطر تقریبی ۱۳۹۰۰۰۰ کیلومتر به دست آمد.
با این حال محققان از امواج صوتی معروف به فرکانس های حالت f یا امواج f نیز استفاده کرده‌اند تا تصویر دقیق‌تری از اندازه خورشید به دست آورند. . با این روش، به نظر می‌رسد که خورشید در واقع چند صدم درصد کوچکتر از زمانی است که با ابزارهای فوتوسفر اندازه‌گیری می‌شود.
اکنون دو اخترفیزیکدان از دانشگاه کمبریج و دانشگاه توکیو با اندازه‌گیری شعاع خورشیدی با استفاده از امواج p که در اثر حرکت مواد در داخل خورشید ایجاد می‌شوند و به راحتی می‌توانند از هسته عبور کنند، این رقم کوچکتر را تایید کرده‌اند. تحلیل فرکانس‌های حالت f اندازه‌ای از شعاع خورشید را ارائه کرده است که چند صدم درصد کمتر از شعاع فوتوسفر تعیین‌شده با اندازه‌گیری مستقیم نوری است.محققان متوجه شده‌اند که آن شعاع کمابیش با آنچه که توسط حالت‌های f پیشنهاد می‌شود سازگار است.
این محاسبه تفاوت اندازه‌ای را نشان داد که چند صدم درصد کوچکتر از اندازه‌گیری فوتوسفر بود. اما در حالی که «چند صدم درصد» ممکن است زیاد به نظر نرسد، وقتی در مورد چیزی به اندازه خورشید صحبت می‌کنید، این تفاوت کوچک می‌تواند پیامدهای بزرگی داشته باشد.
داگلاس گوف از دانشگاه کمبریج، که در ابتدا واژه هلیوزیسم‌شناسی را ابداع کرد، در مصاحبه‌ای گفت که این اختلاف اندازه می‌تواند نشان دهنده تفاوت در «واکنش‌های هسته ای، ترکیب شیمیایی و ساختار اصلی خورشید» باشد.
شعاع اشتباه همچنین می‌تواند دانشمندان را به نتیجه‌گیری‌های متفاوتی درباره نحوه عملکرد لایه‌های خاصی از خورشید سوق دهد، بنابراین داشتن یک عدد اندازه دقیق هنگام کاوش در پیچیدگی بی‌پایان ستاره میزبان حیاتی است. رصد ستارگان هزاران سال طول کشید، اما ستاره‌شناسان ممکن است، اندازه نهایی خورشید را برای همیشه بدست آورند.
خبرآنلاین
