ایلای لی لی داده‌های جدیدی را از مرحله نهایی آزمایش خود به اشتراک گذاشت که نشان می‌داد توانایی بیماران برای انجام کارهای روزانه بهبود یافته و هم چنین نشان داد که عملکرد آنان در آزمون‌های حافظه، جهت گیری و قضاوت در حین مصرف داروی آزمایشی در مقایسه با بیمارانی که دارونما دریافت کرده بودند بهبود یافته است. سازمان غذا داروی امریکا در ماه ژانویه اشاره کرده بود که داده‌ها نشان می‌دهند تزریق وریدی هر دو هفته یک بار به مدت یک سال و نیم، کاهش شناختی را تا ۲۷ درصد در افرادی که دارو دریافت می‌کنند در مقایسه با افرادی که دارونما دریافت کرده‌اند به تاخیر می‌اندازد.
ایسائی در کنفرانس هفته جاری خود در بوستون داده‌های دلگرم کننده‌ای را در مورد فرمول جدیدی از دارو ارائه کرد دارویی که پزشکان یا خود بیماران می‌توانند یک بار در هفته آن را تزریق کنند و نه از طریق تزریق وریدی یک‌ساعته یک بار در ماه. در گروهی متشکل از ۷۲ بیمار داروی لکانمب را برای اولین بار به صورت تزریقی دریافت کردند، پت اسکن (توموگرافی تابش پوزیترون) نشان داد که تزریقات منجر به کاهش ۱۴ درصدی بیش‌تر در آمیلوئید در مقایسه با وضعیت مشاهده شده در افرادی شده بود که پس از شش ماه تزریق وریدی دریافت کرده بودند.
به گفته ایسائی این امر ممکن است بدان خاطر باشد که تزریقات منجر به ایجاد غلظت بالاتر دارو در خون در به میزان ۱۱ درصد در مقایسه با تزریق وریدی می‌شود. معاون ارشد تحقیقات بالینی در ایسائی می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم فرمول تزریق واقعا به بیماران از نظر راحت‌تر کردن وعدم نیاز به مراجعه به مراکز تزریق وریدی کمک می‌کند». او می‌گوید این شرکت قصد دارد تا پایان مارس ۲۰۲۴ میلادی از سازمان غذا و دارو درخواست کند تا تزریقات را مورد تایید قرار دهد.
ایسائی هم چنین داده‌های عمیق‌تر و گسترده‌تری ارائه کرده که نشان می‌دهند لکانمب زمانی که در مراحل ابتدایی ابتلا به بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد بهترین عملکرد را از خود نشان داده و مزایای آن تا ۲۴ ماه یعنی شش ماه پس از مطالعه اولیه ادامه داشته است.
کارشناسان بر این باورند که تائو که گره‌هایی را تشکیل می‌دهد که می‌تواند نورون‌های مغزی را به خطر بیاندازد پس از آسیب دیدگی پلاک‌های آمیلوئیدی تجمع می‌یابد. بنابراین، افراد با سطوح پایین تائو هنوز در مراحل نسبتا اولیه بیماری هستند. در تازه‌ترین مطالعه ایسائی محققان به زیرمجموعه‌ای از بیماران که سطوح بسیار پایین تائو را داشتند نگاهی انداختند. در آن گروه ۷۶ درصد از افرادی که لکانمب دریافت کردند هیچ کاهشی در تست‌های حافظه، جهت گیری یا قضاوت یا درگیر شدن در فعالیت‌ها و سرگرمی اجتماعی یا عادات مراقبت شخصی از خود در مقایسه با ۵۵ درصد از افرادی که دارونما دریافت کرده بودند نشان ندادند.
نکته دلگرم کننده‌تر آن است که در میان این افراد مبتلا به بیماری اولیه ۶۰ درصد از افرادی که دارو را دریافت کرده‌اند در مقایسه با ۲۸ درصد از افراد گروه دریافت کننده دارونما در نمرات آزمایش خود بهبود قابل توجهی را نشان دادند. مدیران ایسائی می‌گویند این نتایج از این ایده حمایت می‌کند که درمان زودتر برای افراد مبتلا به آلزایمر در مراحل اولیه ابتلا به آن بیماری باعث حفظ یا بهبود عملکرد شناختی آنان می‌شود.
ایلای لی لی مزایای مشابهی را در بیمارانی که در مراحل اولیه بیماری‌شان داروی آزمایشی دونانمب آن شرکت را دریافت کرده بودند مشاهده کرد. در مطالعه ایلای لیلی همه بیماران پت اسکن تائو دریافت کردند بنابراین، محققان می‌توانستند بین آنانی که در مراحل اولیه و مراحل بعدی بیماری هستند تمایز قائل شوند. در میان افرادی که دارای مقادیر کم تا متوسط تائو در مغز بودند ۳۶ درصد از افرادی که این دارو را دریافت می‌کردند کاهش پیشرفت بیماری را نشان دادند که با آزمون‌های حافظه، جهت‌گیری، قضاوت و معیارهای مشارکت اجتماعی اندازه گیری شد.
تاخیر در آغاز علائم عاملی ضروری است نه صرفا برای بیماران که می‌توانند از طریق آن برای مدت زمانی طولانی‌تر مستقل باقی بمانند بلکه برای مراقبان آنان نیز حائز اهمیت است. داده‌های ایلای لی لی نشان داد که اکثر بیماران حاضر در مطالعه که دونانمب مصرف کرده بودند توانستند در همان سطح وابستگی درهنگام آغاز آزمایش باقی بمانند. در اغلب موارد این بدان معناست که آنان به یادآوری‌هایی در مورد فعالیت‌های روزانه مانند مصرف دارو، یا دور ریختن زباله یا سایر کارهای مرتبط با خانه داری نیاز داشتند.
با این وجود، آنان به سرعت در مراحل بعدی پیشرفت نکردند مراحلی که در آن به کمک برای پوشیدن لباس، یادآوری غذا خوردن و اجرای سایر مهارت‌های حیاتی نیاز داشتند. در واقع، حدود یک چهارم افرادی که دارو مصرف می‌کردند در مقایسه با ۵۰ درصد از افرادی که دارونما را در طول مطالعه ۱۸ ماهه دریافت کردند به سمت وابستگی بیش‌تر حرکت نکردند.
داده‌های ایسائی و ایلای لیلی لی تایید می‌کنند که آغاز زودتر درمان به داروها فرصت بیش‌تری برای پاکسازی آمیلوئید و جلوگیری از آسیب به نورون‌های مغز می‌دهد. این بدان معناست که حتی ممکن است نه تنها برخی از علائم پیشرفته‌تر آلزایمر مربوط به حافظه و شناخت را به تاخیر بیندازیم بلکه قادر خواهیم بود با درمان زود از بروز آن علائم نیز پیشگیری کنیم.
دکتر «جان سیمز» مدیر ارشد پزشکی در ایلای لی لی می‌گوید: آن شرکت پیش بینی می‌کند که دونانمب یک نسخه مادام العمر نخواهد بود اما بیماران می‌توانند از آن برای برداشتن یا رسیدن به سطح قابل قبولی از آمیلوئید در مغز استفاده کنند که برای دوره‌های زمانی قابل کنترل است.
او می‌گوید: «فرضیه‌ای که ما روی آن کار می‌کنیم این است که نظارت بر بیماری بسیار بهتر است زیرا به طور کلی روند بسیار کُندی است و شاید برخی از افراد هرگز نیاز به درمان دیگری نداشته باشند. اگر این نتایج با پیگیری مداوم مورد حمایت قرار گیرند این به معنای تمرکز بیش‌تر بر روی بهترین روش به منظور تشخیص بیماران در مراحل اولیه بیماری پیش از ظهور علائم مرتبط با حافظه یا سایر علائم شناختی است».
داده‌ها نشان می‌دهند که بهینه‌ترین مزیت زمانی حاصل می‌شود که افراد در اسرع وقت درمان شوند. متخصصان در این زمینه در حال حاضر در حال کار بر روی معیارهای تشخیص آلزایمر هستند.
فرارو
