تابناک باتو ـــ انسان‌ها اجدادی در بین میمون‌ها دارند که برای شانه و آرنج‌های انعطاف‌پذیر، که احتمالا به‌صورت سازوکار ترمز یا تنظیم سرعت طبیعی در بالا رفتن از درختان تکامل یافته است، باید از آن‌ها تشکر کنند.
به گزارش لایوساینس، دانشمندان پس از تماشای ویدئوهای متعددی از شامپانزه‌ها (Pan troglodytes) و میمون‌های مانگابی (Cercocebus atys)، که با شامپانزه‌ها و انسان‌ها نسبت بسیار دورتری دارند و از درختان در طبیعت بالا و پایین می‌روند، به کشف تازه‌ای دست یافتند.
محققان در این پژوهش جدید متوجه شدند هر دو حیوان مشابه یا یکدیگر از درختان بالا می‌روند و شانه‌و آرنج‌ها را نزدیک به سمت بدنشان خم می‌کنند، اما در تکنیک‌های فرود با یکدیگر تفاوت دارند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که شامپانزه و انسان ممکن است مفاصلی انعطاف‌پذیر در شانه و آرنج داشته باشند که راهی برای «تقابل» با اثر گرانش (جاذبه) در پایین‌تنه‌های سنگین‌ترشان است.
نتیجه این تحقیق، که روز ۶ سپتامبر در مجله «رویال سوسایتی اوپن ساینس» (Royal Society Open Science) منتشر شد، از وجود یک سیستم ترمز دقیق کالیبره‌شده خبر می‌داد که خطر سقوط هنگام فرود آمدن از بالای درختان را کاهش می‌داد.
مانگابیها انعطاف‌پذیری کمتری داشتند، اما شامپانزه‌ها هنگام پایین آمدن دست‌ها را بالای سر دراز می‌کردند- شبیه به روش انسانی که از نردبان پایین می‌رود.
این گروه در بیانیه‌ای اعلام کرد که این حرکت راهی برای نخستی‌ها (Primates) بوده است تا شتاب فرود را کاهش دهند، زیرا گرانش (جاذبه) آن‌ها را به سمت پایین می‌کشید.
مری جوی، نویسنده همراه این پژوهش در سال ۲۰۲۱ و فارغ‌التحصل رشته انسان‌شناسی زیستی، می‌گوید: «شامپانزه‌ها و مانگابیها دامنه‌های حرکتی متفاوتی دارند. هر دو با حرکت‌های بریده از درختان بالا می‌روند، اما هنگام پایین آمدن، شامپانزه‌ها برخلاف مانگابیها دیگر به‌صورت بریده بریده پایین نمی‌آیند.»
اجداد انسان و شامپانزه تقریبا شش تا هفت میلیون سال پیش از یکدیگر جدا شدند، در حالی که جد میمون مانگابی حدود ۳۰ میلیون سال پیش از میمون‌ها جدا شد.
این اولین بار است که محققان نحوه فرود میمون‌ها از درختان را بررسی گسترده‌ای می‌کنند. پیش از این، بیشتر مطالعات بر صعود آن‌ها متمرکز بود. بر اساس این پژوهش، انعطاف‌پذیری برای مواردی نظیر حرکت‌های خاص، مانند جمع‌آوری غذا و شکار و دفاع از خود، مفید است.
محققان در بررسی و تحلیل مفاصل موجود در اسکلت شامپانزه‌ها، که بخشی از مجموعه‌های موزه بودند، متوجه شدند که زاویه شانه‌های میمون‌ها در هنگام پایین آمدن، در مقایسه با این زاویه در هنگام بالا رفتن، ۱۴ درجه بیشتر است. بر اساس این مطالعه، هنگامی که شامپانزه‌ها از درختان پایین می‌رفتند، بازوهای آن‌ها در آرنج ۳۴ درجه بیشتر به سمت بیرون کشیده می‌شد.
این تغییر در حرکت نه‌تنها به شامپانزه‌ها کمک کرد اثر گرانش (جاذبه) زمین را کاهش دهند، بلکه به آن‌ها امکان داد تا با خیال راحت سرعتشان را تنظیم کنند.
منبع: ایندیپندنت فارسی
