یک مطالعه جدید به رهبری دانشمند ارشد نوربرت شورگوفر از موسسه علوم سیاره‌ای، داده‌های جدیدی را ارائه کرده است که می‌تواند به طور قابل توجهی رویکرد ما به اکتشاف ماه را تغییر دهد. این تحقیق که در مجله Science Advances منتشر شده است، نشان می‌دهد که بیشتر مناطق سایه‌دار دائمی ماه (PSR) که مدت‌ها مخازن باستانی برای یخ آب محسوب می‌شدند، بسیار جوان‌تر از تخمین‌های قبلی هستند.
شورگوفر توضیح داد: «این نه تنها درک ما از زمین‌شناسی ماه را مجدداً دستخوش تغییر می‌کند، بلکه همچنین مکان و میزان یخ را که می‌توانیم انتظار داشته باشیم پیدا کنیم، دوباره تنظیم می‌کند. پیامدهای این یافته‌ها بسیار گسترده است، به‌ویژه برای مأموریت‌های آینده با هدف استفاده از یخ ماه به‌عنوان یک منبع بالقوه برای حمایت از حیات و تولید سوخت.»
یخ آب روی ماه از دیرباز به عنوان یک عنصر حیاتی برای حفظ زندگی انسان در طول اقامت طولانی مدت در ماه و حتی به عنوان منبع سوخت برای فضاپیماها در نظر گرفته شده‌است. PSR ها، مناطقی که برای همیشه از نور خورشید دور بوده‌اند، تصور می‌شد که یخ را در طی میلیاردها سال به دام انداخته‌اند. این نقاط تاریک کانون اصلی مأموریت‌های اکتشافی مختلف بودند، اما مطالعه شورگوفر نیاز به تنظیم این مسیرها را نشان می‌دهد.
یکی از عناصر جذاب این تحقیق، همسویی آن با مطالعه قابل توجهی است که سال گذشته توسط تیمی از محققان فرانسوی منتشر شد. کار قبلی درک جامعی از چگونگی تغییر فاصله زمین و ماه در طول زمان ارائه کرد. شورگوفر خاطرنشان کرد که با اطلاع از این مطالعه قبلی، فوراً تأثیر گسترده آن را در جستجوی یخ ماه درک کرد و بلافاصله شروع به بررسی جزئیات کرد.
برخلاف تصور عمومی مبنی بر بمباران ماه با دنباله‌دارهای حامل آب و فعالیت‌های آتشفشانی که بخار آب را از داخل آن آزاد می‌کرد، در اوایل تاریخ ۴.۵ میلیارد ساله‌اش، این مطالعه نشان داد که PSR تنها حدود ۳.۴ میلیارد سال پیش شروع به شکل‌گیری کرد. شورگوفر: "آبی که امروزه در مناطق قطبی پیدا می‌کنیم نمی تواند مربوط به روزهای اولیه ماه باشد. داده‌های ما نشان می‌دهد که میانگین سنی PSR ها حداکثر ۱.۸ میلیارد سال است. هیچ مخزن باستانی یخ آب در ماه وجود ندارد."
این مطالعه همچنین سوالاتی را در مورد مناطق قطبی سیاره عطارد که به نظر می رسد یخ بسیار بیشتری نسبت به ماه دارند، مطرح می کند. شورگوفر نظریه پردازی کرد: PSR های عطارد به طور قابل توجهی قدیمی تر هستند و می توانستند در مراحل اولیه آب را جذب کنند، که ممکن است این اختلاف را توضیح دهد.
کار پیشگامانه شورگوفر از طریق کمک مالی ناسا، صادر شده از طریق برنامه تجزیه و تحلیل داده های قمری، و پشتیبانی توسط موسسه مجازی تحقیقات اکتشاف منظومه شمسی (SSERVI) گره GEODES تامین شده است.
