«تابناک با تو» - یکی از آثار عجیب‌تر سرمای هوا که ساکنان روستای اسنگ (Snag) در یوکان متوجه آن شدند، حرکت متفاوت امواج صوتی بود.
از ۱۷ ژانویه تا ۵ فوریه ۱۹۴۷، یوکان در شمال غربی کانادا یک دوره سرمای چشمگیر را پشت سر گذاشت و دمای هوا در ۳ فوریه به کمترین میزان خود برابر با منفی ۶۳ درجه سلسیوس رسید.
در چنین دما‌های پایینی، نفس مردم به پودری سفید در هوا تبدیل می‌شد. مردم می‌توانستند ابرهای نفس منجمد خود را برای دقایقی در هوا معلق ببینند. مشاهده رد بخار افرادی که در فضای بیرون راه می‌رفتند برای چند صد متر منحصر به فرد بود.
این در شرایطی بود که حضور در فضای باز در چنین شرایطی برای بیش از چند دقیقه می‌توانست پوست را در معرض انجماد قرار داده و سرمازدگی (هیپوترمی) خطری بزرگ محسوب می‌شد.
یکی از آثار عجیب‌تر سرمای هوا که ساکنان روستای اسنگ (Snag) در یوکان متوجه آن شدند، حرکت متفاوت امواج صوتی بود. مردم می‌توانستند صدای صحبت یکدیگر را از فواصل بسیار دور بشنوند. گوردون تول، ناظر شرایط آب و هوا در فرودگاه کوچک اسنگ، در شرایطی که ابری از مه منجمد اجازه مشاهده بیش از چند متر جلوتر را به وی نمی‌داد، اما می‌توانست صدای واق واق سگ‌های روستا در فاصله بیش از ۶ کیلومتری را بشنود.
صدا در دما‌های مختلف به یک شکل حرکت نمی‌کند. صدا در سرما آهسته‌تر و همچنین اگر نزدیک به زمین باشد در مسافت بیشتری حرکت می‌کند.
یک وارونگی دما موجب می‌شود که امواج صوتی به جای فرار به سمت بالا به سمت زمین خم شوند.
منبع: عصرایران
