روزنامه ایران در مطلبی تحت عنوان «جامعنگری در سیاست جنسی» راه حل مقابله با تحریک جنسی ایرانیها را تشریح کرده است!
این روزنامه نوشت:
خویشتنداری دو شکل دارد: نوع اول، نوع عام آن است که به همه جامعه مربوط میشود و هر فرد مجرد یا متأهل باید خویشتندار باشد و خود را از تحریکات جنسی و مواردی که آرامش جنسیاش را به هم میزند، دور نگه دارد. اما نوع دوم خویشتنداری، مربوط به زنان و مردانی است که در فشار جنسی و عاطفی قرار دارند، اما امکان تأمین این نیازها را در اوضاع مناسب و شرعی ندارند. در این حالت نیز افراد باید از قواعد و تکنیکهای خویشتنداری استفاده کنند تا با آرامش بیشتری این دوران را سپری کنند.
نکته بسیار مهم این است که خویشتنداری جنسی در عمل برای اغلب آقایان، در بازه زمانی غیرکوتاه ممکن نیست و در صورت عدم تأمین نیاز از راههای سالم، معمولاً آنها دچار انحرافات اخلاقی، جنسی یا عقدههای ماندگار ذهنی میشوند. این نوع از خویشتنداری غیرمعقول، مورد تأیید دین نیز نیست. لذا نباید فرزندانمان را به امید خویشتنداری رها کنیم، بلکه باید تلاش کنیم که این نیاز را سریعتر به مناسبترین حالت، به تأمینش برسانیم. راهبرد حفاظت و نگهداشت
کاهش فضای تحریک در جامعه، خصوصاً در محتوای قابل دسترسی در فضای مجازی (مثلاً اینترنت ملی، سیمکارتهای مخصوص نوجوانان و...)
تقویت خانوادههای فعلی از نظر مهارتی و افزایش میزان رضایتمندی در آنها (مباحث تربیتی هم در آموزش و پرورش، هم در آموزش عالی و هم نظامات آموزشی غیررسمی بسیار بد است و افراد برای زندگی سالم تربیت نمیشوند.)
همین عقده ها سبب سخت گیری به دیگران میشه
در جواب شما باید عرض کنم که شمایید که بر اساس شخصیت خودتان و شرایط خودتان دارید نظر می دهید .
جامعه ترکیبی از افراد سالم و نا سالم هست.
شما اگر بخواهید جامعه را سالم نگه دارید بیشتر باید شرایط را برای افراد ناسالم محدود کنید . تا نتوانند دست به بزه کاری بزنند .
بگذارید مثالی بزنم . درب خانه ات را که قفل می کنی برای کسانی نیست که دزد نیستند . و یا افرادی که انقدر دارا هستند که به فکر دزدی هم نمی کنند . و یا افراد گرفتاری که انقدر سریع و بی توجه از جلوی خانه شما رد میشن که اصلا به باز بودن درب خانه شما توجه نمی کنند . بلکه بخاطر آن دزدی است که با هدف قبلی در حال پرسه زدن است و یا فرد سالمی که به علت نیاز مالی شدید ممکن است دچار وسوسه شود.