اشیای ناجور قدیمی که امروزه مد شده‌اند

اختصاصی «تابناک با تو»؛ امروزه سبک زندگی آدم‌ها با گسترش رسانه‌ها و فضا‌های اجتماعی مجازی دستخوش تغییرات زیادی شده.

خالکوبی

خالکوبی که زمانی نمادی از تحقیر در زندان‌ها بود، اکنون در میان برخی از مردم دنیا محبوب شده‌است. بعضی از افراد معروف دنیا هم خالکوبی می‌کنند.

خالکوبی برای زمانی بسیار طولانی بخشی از فرهنگ بشر بوده است. مردم آفریقا از آن برای تزئین بدن و صورت خود به عنوان نماد زیبایی یا مردانگی استفاده می‌کردند. حتی بقایای مومیایی شده مرد ماقبل تاریخ اوتزی که بیش از ۵۳۰۰ سال پیش درگذشته، در حدود پنجاه و هفت خالکوبی روی بدنش دارد. اما در برخی از نقاط جهان، آن را تابو می‌دانستند. خالکوبی به عنوان یک تحقیر برای زندانیانی که مرتکب جنایات جدی شده بودند و نمادی از شرم برای قربانیان اردوگاه‌های کار اجباری تلقی می‌شد.

در غرب، خالکوبی به آرامی به نمادی از فرهنگ دوچرخه‌سواران و هیپی‌ها در دهه ۱۹۶۰ تبدیل شد. با پیشرفت جهان در قرن بیستم، تابو‌ها شروع به شل شدن کردند و نسل‌های جوان به استفاده از خالکوبی روی آوردند. یکی از عوامل اصلی که خالکوبی را وارد فرهنگ رایج کرد، برنامه تلویزیونی Miami Ink بود. این‌برنامه نه تنها خالکوبی را محبوب کرد، بلکه باعث شد برخی مردم فکر کنند که چقدر هنر زیبا و چشمگیری است. در سال ۲۰۰۸، گزارشی توسط مرکز تحقیقاتی «پیو» نشان داد که حدود ۳۶ درصد از آمریکایی‌های رده سنی ۱۸ تا ۲۵ سال حداقل یک خالکوبی دارند. دیویدبکهام و آنجلینا جولی در ترویج فرهنگ خالکوبی نقش داشتند.

شلوار جین پاره و پوره

شلوار جین پاره و لباس‌های شلخته الان مد شده‌اند، اما قبلاً لباس‌های پاره متعلق به فقرا بود که توانایی خرید لباس جدید را نداشتند.

مد در طول زمان بسیار تغییر کرده است، اما لباس‌ها تقریبا همیشه نمادی از طبقه اجتماعی بودند. در حالی که ثروتمندان و اشراف دوست داشتند خود را در لباس‌های گران‌قیمت بپوشانند، لباس‌های ارزان و بدوی برای فقرا در نظر گرفته شده بود. فردی که لباس‌های پاره یا وصله‌دار می‌پوشید، فقیر محسوب می‌شد، زیرا توانایی خرید لباس نو را نداشت.

اما بعد از آن قرن ۲۱ فرا رسید و ناگهان لباس‌های پاره و عجیب و غریب، مورد توجه قرار گرفت و مد شدند. اکنون، لباس‌ها وصله و پینه شده‌اند و طراحان آن‌ها را در صورت افزایش تقاضا، با ابزار‌های خاص پاره می‌کنند تا مثلا زیباتر به نظر برسند. امروزه سلبریتی‌ها شلوار جین پاره می‌پوشند.

شلوار جین که به عنوان شلوار کار برای معدنچیان اختراع شد، قبل از تبدیل شدن به لباس رایج مد، پارچه‌ای بادوام و مقرون به صرفه برای کارگران سختکوش و کارخانه‌ها بود.

شلوار جین

مخترع شلوار جین، لوی‌اشتراوس، یک فروشنده دوره‌گرد بود که در دهه ۱۸۵۰ از باواریا به آمریکای شمالی مهاجرت کرد. در آن زمان چند بوم نقاشی و خرت و پرت با خود آورده بود که قصد فروش آن‌ها را داشت. در آن زمان معدنچیان به دنبال شلوار‌های کار محکم و بادوام بودند. اشتراوس با کمک یک خیاط، شلواری را اختراع کرد که بسیار بادوام بود. این کالا به دلیل دوام و سختی در پارگی در بین معدنچیان و کارگران سخت محبوب شد. در دهه ۱۸۶۰ او شروع به رنگ آمیزی پارچه به رنگ آبی کرد و آن را «شلوار جین آبی» نامید.

تا دهه ۱۹۶۰، شلوار جین جزء اصلی پوشش طبقه کارگر باقی ماند. اما از اواسط دهه شصت میلادی تصویر از شخصیت‌های سرکش شد و محبوبیت پیدا کرد و جوانان شورشی به طور طبیعی شروع به پوشیدن شلوار جین کردند. این اولین قدم شلوار جین برای حضور در لیست لباس‌های غیررسمی و عمومی بود. در دهه ۱۹۸۰، شلوار جین به یک مد اصلی برای افراد در هر سن و موقعیتی تبدیل شده بود. از آن زمان، شلوار جین به صعود از نردبان اجتماعی ادامه داد و هرگز به عقب نگاه نکرد.

پوست سفید

قبل از انقلاب صنعتی، پوست روشن بسیار محبوب ونشان‌دهنده زندگی اصیل و مرفه بود، در حالی که پوست تیره‌تر با طبقه کارگر مرتبط بود. بعدها، در قرن بیستم، پوست سیاه به نشانه‌ای از ثروت و زیبایی تبدیل شد.

پوست سفید کم‌رنگ از قدیم الایام در سرتاسر دنیا نشانه زیبایی بوده است. این نشانی از برتری در اروپا بود. در ژاپن و چین، زنان از پودر سفید یا ماسک استفاده می‌کردند تا به ظاهر دلخواه برسند. در جامعه فرانسه، پوست سفید به قدری ارزش داشت که گاهی اوقات سرب و سایر مواد سمی را برای سفید کردن به پودر و کرم مخلوط می‌کردند. پوست رنگ پریده نیز بخشی از مد ویکتوریایی بود و زنانی که بر اثر بیماری سل سفید شده بودند بسیار زیبا تلفی میشدند.