گفته می شود آزمایشات بالینی بر روی یک داروی امیدوارکننده، که برای حذف ذرات رادیواکتیو از بدن طراحی شده است، آغاز شده است.
زمانی که نیروهای روسی بیش از یک سال پیش نیروگاه اتمی ZNPP در اوکراین را اشغال کردند، هر یک از طرفین طرف مقابل را به بی‌احتیاطی و خرابکاری متهم کردند که می‌تواند به نیروگاه آسیب برساند و باعث یک حادثه هسته‌ای شود. اما اکنون، پس از سه دهه تحقیق و توسعه، دانشمندان در حال آزمایش قرصی هستند که در صورت وقوع چنین حادثه ای می تواند به حذف ذرات رادیواکتیو از بدن قربانیان در معرض خطر کمک کند.
تهدید آلودگی هسته‌ای، از طریق جنگ یا حادثه در یک نیروگاه هسته‌ای، همیشه در تصور عموم ظاهر شده است. ذوب بدنام راکتور نیروگاه هسته ای چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ منجر به مرگ ۲۸ نفر در اثر مسمومیت حاد تشعشع، ۳۵۰۰۰۰ تخلیه و هزاران مورد سرطان تیروئید شد. در حالی که بدترین حادثه هسته ای در ایالات متحده جزیره تری مایل در پنسیلوانیا افزایش مشابهی در سرطان ایجاد نکرد، ایمنی ۵۳ نیروگاه هسته ای این کشور به ویژه پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر یک نگرانی مداوم است.
ربکا آبرگل، شیمیدان معدنی با قرارهای مشترک در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و آزمایشگاه لارنس برکلی (LBNL) می گوید که اندکی پس از آن، دولت ایالات متحده تلاش زیادی برای تأمین مالی تحقیقات برای توسعه اقدامات متقابل پزشکی جدید علیه تهدیدات هسته ای انجام داد. اکنون، آبرگل و همکارانش در یک موسسه تحقیقاتی در کالیفرنیا، آزمایش‌های بالینی را برای یک داروی امیدوارکننده - HOPO ۱۴-۱ - که بر روی آلاینده‌های رادیواکتیو مانند اورانیوم و پلوتونیم کار می‌کند، آغاز کرده‌اند.
هنگامی که یک اتم ناپایدار تجزیه می شود، انرژی از طریق تشعشع آزاد می شود. این تشعشعات می تواند در طعم های مختلفی وجود داشته باشد که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند. برای مثال، پرتوهای گاما، تابش آلفا، پلوتونیوم، بمب‌های کثیف که هرکدام عملکرد خود را دارند. مواد رادیواکتیو مانند سزیم یا اورانیوم ممکن است استنشاق شوند یا به زخم‌ها نفوذ کنند و همینطور ذوب شدن راکتورهای هسته‌ای می‌تواند آب و هوا را با ید رادیواکتیو آلوده کند. میزان آسیب تابش به ما بستگی به دوز و زمان قرار گرفتن در معرض آن دارد.
پولی چانگ، زیست شناس تشعشعی و همکار مکرر آبرگل، می گوید: «خیلی خوشحال کننده است» که در مرحله آزمایش بالینی باشید. اما کار آماده سازی برای رسیدن به این نقطه، دهه ها زمان میبرد و موسساتی را در بر می گیرد، از آزمایشگاه های دانشگاهی گرفته تا موسسات تحقیقاتی غیرانتفاعی و حتی سازمان های دولتی.
همچنین دانشمندان در حال فهرست‌بندی کاربردهای دیگری برای HOPO ۱۴-۱، هستند.
خبرآنلاین
