محبوب‌ترین ایده در مورد تعداد احساسات اساسی انسانها، نظریه احساسات جهانی پل اکمن است. این نظریه از هفت احساس اساسی و جهانی سخن می‌گوید که به ترتیب حروف الفبا، این احساسات شامل خشم، تحقیر، انزجار، لذت، ترس، غم و تعجب می‌شوند.
به نقل از سایکولوژی تودی، به عقیده روانشناسان احساس و ادراک، حالات چهره ما حالات عاطفی ما را در لحظه منتقل می‌کند. چهره ما نشان می‌دهد که چه احساسی را تجربه می‌کنیم، جالب‌تر اینکه این حالات چهره تا حد زیادی در همه انسانها، صرف نظر از اینکه در کجای زمین زندگی می‌کنند، مشابه است.
برای آزمایش این نظریه، محققان به شرکت‌کنندگان از نقاط مختلف جهان تصاویر بازیگرانی را نشان می‌دهند و از شرکت‌کنندگان می‌خواهند تا با انتخاب فهرستی از کلمات احساسی، حسی را که حالت چهره هر بازیگر نشان می‌دهد را شناسایی کنند. میزان زیادی از اتفاق نظر در میان هزاران شرکت‌کننده، این نظریه را تأیید می‌کند که احساسات خاصی وجود دارد که همه در جهان می‌توانند با نگاه کردن به چهره یک فرد آن‌ها را تشخیص دهند. بنابراین، این‌ها باید احساسات اساسی، جهانی و ثابتی باشند.
این نظریه به‌حدی قابل استناد است که بیشتر سازمان‌ها و محیط‌های بالینی از آن استفاده کرده‌اند. در واقع وقتی ما می‌خواهیم برای بیان احساسات خود در پیام از ایموجی‌های مختلف استفاده کنیم به این اصل روانشناختی عمل کرده‌ایم.
این نظریه علارغم پذیرش توسط تحقیقات متفاوت، اما انتقاداتی نیز داشته است؛ نظریه‌های جدیدتر بیان کرده‌اند که احساسات تجربه پچیدهتری است، بخشی از این احساسات مرتبط با زیست شناسی، بخشی روانشناسی و بخشی مربوط به فرهنگ و جامعه است. علاوه بر این، حالات چهره‌هایی که در تحقیقات استفاده شده‌اند؛ حالاتی هستند که به بازیگران با توجه به زندگی روزمره و معمول آموزش داده شده و چیزی نیست که آن‌ها در لحظه بخواهند احساس کنند.
پس با این اوصاف، احساسات خیلی بیشتر از آن چیزی هستند پل اکمن نام می‌برد، احساساتی مانند کنجکاوی، جست‌وجو، بازیگوشی، ترحم و...، از لحاظ نظری تعداد نامحدودی از احساسات وجود دارد و همه‌چیز به این بستگی دارد که چگونه یک احساس را با توجه به حال روحی خود درک کنیم، ولی از لحاظ عملی تعداد احساسات فراوانی وجود دارد، هر چقدر که ما توانایی سخن گفتن و کنش متقابل با دیگران را در جامعه داشته باشیم می‌توانیم احساس تولید کنیم.
بنابراین، از یک طرف بانک احساسات ما می‌تواند نامحدود باشد و از طرف دیگر، می‌تواند با کلمات احساساتی که به آن‌ها دسترسی داریم محدود شود. با توجه به تجربه‌های خود، به این فکر کنید که وقتی می‌خواهید احساس خود را بیان کنید، اما نمی‌توانید یک کلمه مناسب پیدا کنید، چقدر می‌تواند ناامید کننده باشد. شما ممکن است به کلمه‌ای به راحتی دسترسی پیدا کنید مانند «من از دستت عصبانی هستم»، ممکن است پیش از آن افکار زیادی را به اشتراک بگذارید تا به طرف مقابل اجازه دهید احساس شما را حدس بزند.
فرارو
