دِل‌تُل دِمویا یک سیستم غار بین شهرهای مویا و تونا در بارسلونِ اسپانیا است. این غار که در دره‌ی تارِنت مال واقع شده با حل کردن سنگ آهک نئوژن شکل گرفته و یک سیستم زیرزمینی ۲ کیلومتری را ایجاد کرده است.
در مطالعات پیشین، چندین بقایای جانوری از دوره‌ی پلیستوسن پسین و میانی، از جمله خرس‌های غار، کفتارها و همچنین بقایای اسب، گوزن قرمز و نیاگاو پیدا شد.
در دوران پارینه سنگی میانه، گروه‌هایی از نئاندرتال‌ها نیز در این غار سکونت داشتند که شواهد آن از جمله سه کودک نئاندرتال و ابزار سنگی در اکتشافات قبلی پیدا شد.
در مطالعه جدید توسط باستان‌شناسان مؤسسه دیرین‌زیست‌شناسی انسانی و تکامل اجتماعی کاتالونیا (IPHES) و مؤسسه CERCA، محققان تکه‌هایی از جمجمه یک نوجوان نئاندرتال و یک استخوان ترقوه پیدا کردند.
این بقایا دارای چندین علامت بریدگی هستند که نشان می‌دهد زیر دست نئاندرتال‌ها افتاده‌اند و احتمالاً توسط بستگان‌شان در مراسم مربوط به آدمخواری خورده شدند. سایر بقایای شناسایی شده تکه‌تکه هستند و شاید دلیل آن، سهولت دسترسی به مغز استخوان و سایر مواد مغذی موجود در آن بوده باشد.
قدمت این یافته‌ها به قبل از ۵۲۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد. این بقایا در ورودی غار روی سطح، پراکنده بود و با استخوان‌ها و دندان‌های حیوانات دیگر شکارشده توسط نئاندرتال‌ها مخلوط شده بود.
به گفته‌ی محققان: «این نخستین مورد مستند آدمخواری میان نئاندرتال‌ها نیست، اما نخستین مورد یافت‌شده در جنوب کاتالونیا است. اگرچه به نظر نمی‌رسد انسان‌خواری میان این انسان‌های اولیه اتفاق رایجی بوده باشد، اما مکان‌هایی در اروپا وجود دارد که در آن‌ها شواهد انجام چنین اعمالی یافت شده است.»
فرادید
