تکثیر آووکادو معمولاً از طریق پیوند زدن انجام شده و این کار باعث بهبود کیفیت و افزایش محصول این درخت می‌شود. در سال ۲۰۱۷ کشور مکزیک ۳۴ درصد مجموع تولید جهانی آووکادو را در اختیار داشته‌است. پس از مکزیک کشورهای جمهوری دومینیکن، اندونزی، کلمبیا، پرو و آمریکا بزرگ‌ترین تولیدکنندگان آووکادو هستند.
علاوه بر خود میوه ی آووکادو، برگ‌های آن را خشک کرده و به‌عنوان ادویه در انواع غذاها مثل خوراک لوبیا استفاده می‌کنند. این برگ برای حیواناتی چون گوسفند، اسب و بز، سمی است.
خواص آووکادو سبب شده است تا این میوه راه ورود خود را به صنایع مختلف دارویی، آرایشی و بهداشتی یافته و نقش مهمی در بین مواد اولیه محصولات این حوزه ایفا نماید. این میوه که در بسیاری از مناطق دنیا نیز برداشت نشده و به عنوان یک میوه وارداتی شناخته می‌شود و خواص اعجاز انگیزی دارد.
نهال‌های این گیاه در دهه ۴۰ شمسی از اکوادور وارد ایران شد ولی در ابتدا دچار سرما زدگی شد ولی بعد از گذشت چند سال با آب و هوای منطقه مورد کشت مقاومت ایجاد کرده که هر کدام از این درختان در حال حاضر ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ عدد میوه تولید می‌کنند. در ایران بیش از ۵۰ هکتار در شمال کشور به باغهای آووکادو اختصاص دارد و هر ساله حدود ۱۰۰ تن میوه تولید می‌شود.
آووکادو حاوی فیبر، چربی‌های غیراشباع سالم و ویتامین‌ها و مواد معدنی مهم مورد نیاز بدن از جمله منیزیم و ویتامین‌های ئی(E)، سی(C) و ک(K) است. پژوهشگران آمریکایی دریافتند، افرادی که یک عدد آووکادو را در قالب دو وعده غذایی در هفته می‌خورند، در مقایسه با افرادی که اصلا آووکادو مصرف نمی‌کنند، ۲۱ درصد کمتر در خطر ابتلا به تنگی عروق کرونر قلب یا بیماری قلبی قرار دارند.(ویکیپدیا)
