نتیجه‌ی بررسی‌های زیرآبی پارک باستان‌شناسی بایا (Baia) در ساحل ناپل، کشف عناصر جدیدی از ویلا‌های مجلل روم باستان بود که زیر امواج گم شده‌اند. طی این بررسی‌ها، کف‌سازی‌های موزاییکی جدیدی از حمام‌های لاکوس (یک حمام حرارتی خصوصی درون یک سرای رومی)، و بقایای واضحی شامل یک ردیف ستون سنگی با ستون‌های فروریخته ساخته‌شده از سنگ مرمر وارداتی عالی از خیوسِ یونان یافت شدند. بخش بزرگی از کف‌سازی نیز از جنس سنگ مرمر با رنگ‌های متناوب است. این سبک تزیین مختص اواخر دوران باستان است.
خط ساحلی بایا به واسطه مکان آن در منطقه فلگریا هزاران سال در معرض برادیسیسم (برآمدن تدریجی یا فرود بخشی از سطح زمین) بوده است. این خط ساحلی عصر روم در یک چرخه‌ی فرونشست قرار گرفته که ویلا‌های اشراف از جمله کاخ‌های امپراتوران قرن اول تا سوم را در خطر دائمی غرق‌شدن قرار داده بود. برآمدن در قرن دهم آغاز شد و سطح امروزی دریا بیش از ۹.۱۴۴ متر بالاتر از سطح دریا در عصر روم باستان است.
پارک زیردریایی بایا سال ۲۰۰۲ به عنوان یک ناحیه‌ی دریایی حفاظت‌شده قلمداد شد که هم از میراث محیطی و هم از میراث باستان‌شناسی این سایت محافظت می‌کند. دخالت در بقایای باستان‌شناسی، همینطور ماهیگیری، آلوده کردن و حتی شنا کردن در نواحی خاص این منطقه ممنوع است. سایت حمام لاکوس بخش تازه‌ای از پارک است که از سال ۲۰۲۰ به گردشگران و غواصان اجازه مشاهدۀ کف‌سازی‌های زیبای موزاییکی حمام که از کاشی‌های سفید، صورتی، قرمز، سبز، خاکستری و سیاه درست شدند را می‌دهد.
حمام لاکوس نشان‌دهنده‌ی تلاش رومی‌ها برای مبارزه با پدیده فرونشست است. ستون‌های بزرگ در امتداد سرای رومی به صورت افقی قرار داده شده بودند تا به شکل سد در برابر نفوذ آب عمل کنند و کف‌پوش‌ها نیز به شکل مکرر برآمده هستند. البته این تمهیدات در درازمدت اثر نکرد، چون بقایای حمام حالا حدود ۴ متر زیر سطح آب است.
