«تابناک با تو» - سندرم درسلر ممکن است به نامهای دیگری نظیر سندرم پسا انفارکتوس میوکارد، پریکاردیت پس از ضربه، سندرم پسا آسیب قلبی و یا نشانگان پسا پریکاردیوتومی نیز شناخته شود.
سندرم درسلر به التهاب کیسه اطراف قلب (پریکاردیت) اطلاق میشود. اعتقاد بر این است که چنین اختلالی در نتیجه واکنش سیستم ایمنی بدن به آسیب وارده به بافت قلب یا پوشش اطراف آن (پریکارد) رخ میدهد. این آسیب میتواند ناشی از حمله قلبی، جراحی یا جراحت تروماتیک باشد. علائم معمولا شامل درد قفسه سینه است که میتواند بسیار شبیه درد قفسه سینه ناشی از حمله قلبی باشد.
سندرم درسلر ممکن است به نامهای دیگری نظیر سندرم پسا انفارکتوس میوکارد، پریکاردیت پس از ضربه، سندرم پسا آسیب قلبی و یا نشانگان پسا پریکاردیوتومی نیز شناخته شود. این نشانگان در حقیقت یک نوع واکنش خود ایمنی تاخیری بر ضد آنتی ژنهای میوکارد است که در هنگام انفارکتوس میوکارد در جریان خون رها شده اند. تمام نکاتی که در ادامه در راستای شناخت بهتر ابعاد مختلف این عارضه بررسی میشوند، با استناد به مقالهای از مایو کلینیک (از معتبرترین مراکز و دانشگاههای علوم پزشکی جهان) دسته بندی شده اند:
علائم سندرم درسلر
علائم به احتمال زیاد طی هفتهها تا ماهها پس از حمله قلبی، جراحی یا آسیب به قفسه سینه ظاهر میشوند. نشانههای اصلی ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- درد قفسه سینه
- تب.
اما چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ در صورت هرگونه احساس درد ناگهانی یا مداوم در قفسه سینه باید سریعا به مراکز درمانی مراجعه کرد. چنین وضعیتی میتواند نشانه حمله قلبی یا سایر اختلالات جدی باشد.
علل بروز سندرم درسلر
متخصصین بر این باور هستند که سندرم درسلر به دنبال پاسخ سیستم ایمنی بدن به آسیب قلبی ایجاد میشود. بدن به بافت آسیب دیده با ارسال سلولهای ایمنی و پروتئینها (آنتی بادی ها)، برای پاک سازی و ترمیم ناحیه مورد نظر واکنش نشان میدهد. گاهی اوقات این پاسخ سبب ایجاد التهاب در پریکارد میشود. سندرم درسلر همچنین ممکن است پس از جراحیهای مخصوص یا اجرای یک سری متدهای ویژه درمانی روی قلب هم رخ دهد.
عوارض سندرم درسلر
واکنش سیستم ایمنی که باعث سندرم درسلر میشود، ممکن است منجر به تجمع مایع در بافتهای اطراف ریهها (پلورال افیوژن) هم بشود. این سندرم به ندرت منجر به ایجاد عوارض جدیتر از جمله موارد زیر خواهد شد:
*تامپوناد قلبی: التهاب پریکارد میتواند باعث تجمع مایع در پوشش اطراف قلب (پریکاردیال افیوژن) شود. این مایع به قلب فشار وارد میکند، باعث میشود که سختتر کار کند و توانایی آن را برای پمپاژ موثر خون کاهش میدهد.
*پریکاردیت انقباضی: التهاب مکرر یا مزمن میتواند باعث ضخیم شدن پریکارد یا حتی ایجاد زخم شود. این ضخامت و جای زخم نیز توانایی قلب برای پمپاژ خون را کاهش میدهند.
پیشگیری
برخی از مطالعات نشان میدهد که مصرف داروهای ضد التهابی همچون کلشی سین پیش از جراحی قلب، ممکن است به پیشگیری از سندرم درسلر کمک کند.
تشخیص
ابتدا یک ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی معاینه فیزیکی کاملی از جمله گوش دادن به صدای قلب با گوشی پزشکی را انجام میدهد. زمانی که پریکارد ملتهب است یا تجمع مایع در اطراف قلب رخ داده، صدایی به نام سایش پریکارد شنیده میشود.
تستهایی که میتوانند به تشخیص سندرم درسلر کمک کنند عبارت اند از:
- شمارش کامل سلولهای خونی: در اکثر افراد مبتلا به سندرم درسلر تعداد گلبولهای سفید افزایش مییابد.
- آزمایش خون برای اندازه گیری التهاب: افزایش سطح CRP و همچنین سرعت رسوب گلبول قرمز میتواند نشان دهنده التهابی باشد که با سندرم درسلر همخوانی دارد.
- الکتروکاردیوگرام: این تست سریع و بدون درد، سیگنالهای الکتریکی قلب را از طریق سیمهای متصل شده به پوست ثبت میکند. تغییرات خاص در سیگنالهای الکتریکی میتواند نشان دهنده فشار روی قلب باشد. با توجه به آن که چنین تغییراتی ممکن است پس از جراحی قلب نیز رویت شوند، برای تشخیص سندرم درسلر به نتایج آزمایشات دیگر هم نیاز است.
- ایکس ری قفسه سینه: رادیوگرافی قفسه سینه میتواند به تشخیص وجود مایع اطراف قلب یا ریهها کمک کند. این روش همچنین در جهت رد سایر علل تجمع مایع مانند ذات الریه نیز یاری رسان است.
- اکوکاردیوگرافی: امواج صوتی تصویری از قلب ارائه میدهند که میتواند نشان دهنده تجمع مایع باشد.
- ام آر آی قلب: این آزمایش از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر ثابت یا متحرک از چگونگی جریان خون در قلب استفاده میکند. در نتیجه با تفسیر آن ضخیم شدن پریکارد مشخص میشود.
روشهای درمانی
اهداف اصلی درمان سندرم درسلر مدیریت درد و کاهش التهاب محسوب میشوند. درمان ممکن است شامل دارو درمانی و در صورت بروز عوارض جدی، جراحی باشد.
خط اول درمان سندرم درسلر علاوه بر کلشی سین، داروهای کاهنده التهاب از جمله داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) است، مانند:
- آسپرین
- ایبوپروفن
اگر سندرم درسلر پس از حمله قلبی رخ دهد، معمولا آسپرین بر سایر NSAIDها ترجیح داده میشود. ایندومتاسین نیز ممکن است در برخی موارد تجویز شود.
در صورتی که این داروها کمکی نکنند، گام بعدی به طور معمول استفاده از کورتیکواستروئیدها است. این سرکوب کنندههای قدرتمند سیستم ایمنی میتوانند التهاب مربوط به سندرم درسلر را کاهش دهند.
کورتیکواستروئیدها میتوانند عوارض جانبی جدی به همراه داشته باشند و ممکن است در بهبود بافت آسیب دیده قلب پس از حمله قلبی یا جراحی اختلال ایجاد کنند. به این دلایل، معمولا کورتیکواستروئیدها تنها زمانی استفاده میشوند که سایر درمانها موثر نبوده نباشند.
علاوه بر موارد فوق، به احتمال زیاد عوارض خطرناک سندرم درسلر به درمانهای تهاجمی تری نیاز خواهند داشت از جمله:
- تخلیه مایعات اضافی برای تامپوناد قلبی: درمان ممکن است شامل استفاده از یک سوزن یا لوله کوچک (کاتتر) برای برداشت مایع اضافی باشد. این روش معمولا با استفاده از بی حسی موضعی انجام میشود.
- برداشتن پریکارد: برای پریکاردیت انقباضی، درمان ممکن است شامل جراحی برداشتن پریکارد باشد.
منبع: عصرایران