لحظات قبل از طلاق چگونه گذشت؟

میدونستید به لحاظ علمی ثابت شده خانم ها بعد از طلاق راحت تر به زندگی طبیعی بر می گردن و گذشته مشتر کشون رو فراموش می کنن ؟

آقایون هم در روزهای آخر و مدت ها پس از جدایی نگران همسرشون هستند حتی اگه نشون ندن و منتظر جرقه ای هستند برای رفع کدورت ها

همه یادشونه برای دیگران چکار کردند اما یادشون نیست با دیگران چکار کردند.
همه یادشونه دیگران با اوها چکار کردند اما یادشون نیست دیگران براشون چکار کردند.
من با بیش از 60 ملت دنیا از نزدیک برخورد داشته ام. در هیچ ملتی باندازه ایرانی فارس زن دارای حرمت و احترام و سلطه نیست.
اما زیاده خواهی زنهای ایرانی چیز دیگه ای است.

چند نفر از بستگانم که طلاق گرفتند همه موارد زن زیاده خواه و پرتوقع بوده است.

آره واقعا چقد براشون سخته!!!
از مال اون مرد بیچاره که با مهریه حاصل عمرش رو ازش گرفتی بعدم انقد اذیتش کردی و توی خونه همه چیز برات فراهم بوده از بستنی و ... بگیر تا هر وسیله و اسباب بازی دیگه در حالیکه توی خونه بابات نون خالی هم پیدا نمی کردی
حالا انگار کسی تا الان از گرسنگی مرده که مثلا به اندازه دو روز غذا پختن رو افتخار می دونی از مال خودش بستنی خریدی وااای چقدر بزرگواری کردی
فقط با رفتنت بهترین هدیه رو بهش میدی زودتر برو طوری که هیچ اثری ازت بجا نمونه

خیلی از دوستای دور و برم طلاق گرفتن! هیچکدوم پشیمون نیستن، اما غمگینن که زندگیشون قابل حفظ کردن نبوده! حسرت معدود روزهای خوش رو دارند، اما نمیخوان برگردن، میدونن همون آشه و همون کاسه! خیلی از شوهراشون ازدواج کردن اما اون آقایون هم دیگه یاد گرفتن با بعدی چطور رفتار کنن. خانمها هم یاد میگیرن با بعدی خیلی خاطره درست نکنن.
همین وحشت غم بعدشه که پامو بسته و نمیزاره برم.

خیلی ناراحت کننده است . ای کاش کلاسهای روابط عمومی و روابط با همسر از دبستان تا دانشگاه برای مردم می گذاشتند تا آدمها یاد می گرفتند چطوری با هم باید ارتباط داشته باشند . همه زنها از طلاق متنفرند فقط وقتی که تحملشان تمام می شه به طلاق فکر می کنند . البته الان مسائل اقتصادی هم باعث طلاق می شه

چرا فقط باید تصور این باشه که خانومها در این واقعه هولناک ضربه می خورن اقایونی هم هستندکه به همسرشون عشق می ورزیدن وهمه جوره همراهشون بودن با وجود سالها زندگی خاطره انگیز ، ناگهان همسرش به کس دیگه دل می بازن و میرن اشاره نمیشه؟من هنوز بعد از سه سالی که از رفتن همسرم میگذره هنوز رویه بالشتشو نشستم که نکنه عطر موهاش و گرمی سرش که با هم سر روی یک بالش میذاشتیم از بین بره
به نظرتون این یک مرگ و ورود به جهنم برای همچین مردی نیست؟ خواهشا فراموش نکنید.هستن زنهایی که دلشون سنگه و مردایی که دلشون مثل شیشه است

بیاموزمت کیمیای سعادت / ز همصحبت بد جدایی جدایی.

این افراد استثنا هستند ، رفتار معمول خانمها قبل از طلاق این نیست.

من همیشه میدیدم و میشندیم که دور و بریا چطور بعداز چندین و چند سال زندگی طلاق میگیرن و جدا میشن درکش برام سخت بود تا اینکه خودم مبتلا شدم و به خودم آمدم متوجه شدم ای دل غافل سالیان سال که با همسرم زندگی کردم و صاحب فرزند هستیم ایشان کنار عشقش در حال صفا بوده چکار کنم ادامه دادم و چشم پوشی . ولی الان دیگه خانواده اش هم قوز بالا قوز هستند واقعا چاره ندارم همه اش در حال فکر کردنم که جدا بشم یا نه کمک کنید

منم یه مردم که دوبار ازدواج کردم و شکر خدا زن و بچه و زندگی آرامی دارم و خالی از نقص و خطا هم نیستم، کار مندم و یه آدم معمولی. با خوندن توییت (موگلی فامیلمون) یه جورایی تصویری از رفتن همسر اولم برام تداعی شد. من برای خانم ها احترام قائلم ولی خانمی که به ناحق یا به بهانه های واهی اینجوری زندگی و احساسات آدمی رو به سخره می گیره. عاقبتش یا دربه دریه یا گستردن بساط منقل و وافور برای یه آدم شیره ای در ازدواج های دوم و سوم ... کم پیش میاد آدم درست حسابیی به تورش بخوره
صدالبته که آقایون هم از این قاعده مستثنی نیستند.

بنظرم خانمها برعکس رویه و پوسته نرمشان هسته سختی دارن و آقایان نیز برعکس ظاهر خشن و عبوسشان هسته نرم و قابل انعطافی دارن.یه زن مثل یه مامور اعدام بی احساس کارش رو انجام خواهد داد ولی مردان در ارتباطها گذشت و بخشش بیشتری دارن.البته این نظر منه فقط

چه غمناک بود دلم گرفت

غم انگیز ترین اتفاق زندگیم اینه که دارم از همسرم جدا میشم
واقعا خیلی دوسش دارم ولی متاسفانه بهم خیانت کرده و دارم جدا میشم با این وجود هنوزم دوسش دارم
دلم نمیاد حتی به وسایل هاش دست بزنم
حتی هنوز اسمشو تو گوشیم عوض نکردم و حتی هنوز یه دونه عکساشو از تو گوشیم پاک نکردم خیلی دوسش دارم
حتی یه دونه از موهاشو تو کتابم گذاشتم
واقعا خیلی داره سخت میگذره حتی دلم نمیاد نفرینش کنم
هنوز دوست دارم خانمم که تنهام گذاشتی

واقعا غم انگیز است ولی باید ادامه داد زندگی پر از فراز و نشیب هست... توو گذشته نباید زندگی کرد

با اینکه علاقه شدیدی به همسرم دارم ولی بدلیل یک سری سوتفاهمات شش ماهه همسرم رفته،هنوز منتظرم که برگرده.با اینکه تقریبا بخاطر پرداخت مهریه همه چیزم رفت ولی بازم اگر برگرده سعی میکنم اشتباهات خودم رو جبران کنم.واقعا خیلی وقتا وقتی زندگی به بن بست میخوره دو طرف مقصرن،حالا ممکنه سهم هرکس تو این تقصیر کم یا زیاد باشه.ولی من نه کاری کردم نه خطای غیرقابل جبرانی...نمیدونم نمیدونم...شاید زیادی مثبت اندیشم.ولی هنوز دلم میخوادش...

این متن دردناک رو ما زنا با اعماق وجودمون درک میکنیم.. خیلی سخته که بری درخواست طلاق بدی... ولی دلت برا خونت تنگ یشه.. بعد تو ساعتی که میدونی همسرت نیست وارد خونه بشی... همه جای خونه رو یه نگاه بندازی.. دلت برای همه چیز خونت پر بکشه.. بعد کیف و روسری تو بزاری روی اپن اشپزخونه.. بری ببین این مدت چی خورده.. بعدم بی اختیار شروع کنی تمیز کردن یخچال و اشپزخونه.. شستن ظرفایی که چند روزه روی هم تلنبار شدن.. بعد اشغالا رو جمع کنی.. بعدم تمام لباس چرکاشو بندازی ماشین... خونه رو مرتب کنی.. حیاطو جارو کنی. یه فلاکس چایی درست کنی با استکان و قند بزاری روی اپن اشپزخونه. بعدم وسایلتو جمع کنی و..... درو میندی و چمدان به دست میری برای همیشه....
این قصه تلخ زنانی مثل منه که با عشق شروع میکنند اما به بن بست میرسن... به بن بست نامردی.

میرسند به جایی که عشقشون اونا رو به چند لحظه سرمستی زودگذر و چند پوک دود شیشه و تریاک میفروشند.