مطالعات جدید نشان می دهد افرادی که به هپاتیت C مبتلا هستند، 30 درصد بیشتر در معرض پارکینسون قرار دارند.
مطالعات محققان دانشگاه علوم پزشکی تایوان نشان می دهد ویروس HCV که عامل هپاتیت است، با آسیب به سلول های عصبی و تکثیر در سیستم عصبی مرکزی، احتمال ابتلا به پارکینسون را 30 درصد افزایش می دهد.
این مطالعه نشان می دهد که HCV سبب مرگ نورون ها شده و ترشح انتقال دهنده عصبی دوپامین را با مشکل مواجه می کند. کاهش دوپامین نقش کلیدی در پارکینسون دارد.
بیماری هپاتیت می تواند در شش ماه درمان شود؛ ولی در 70 تا 80 درصد موارد مزمن می شود و مشکلات کبدی از جمله سرطان و سیروز کبدی را تشدید می کند.
به التهاب کبد، هپاتیت گفته می شود. التهاب کبد می تواند به فیبروز، سیروز یا سرطان کبد منجر شود.
ویروس هپاتیت مهمترین عامل بروز این بیماری است ولی عفونت های دیگری مانند مواد سمی (مصرف الکل و مواد مخدر) و بیماری های خود ایمنی نیز جزء دلایل هپاتیت محسوب می شوند.
تاکنون پنج ویروس اصلی هپاتیت شناخته شده است که به عنوان هپاتیت نوع A، B، C، D و E شناخته می شوند.
احتمال سیروز کبدی و سرطان در دو نوع B و C بیشتر است. هپاتیت نوع A وE معمولا بر اثر مصرف آب و غذای آلوده ایجاد می شوند. هپاتیت نوع B،C و D معمولا نتیجه تماس با مایعات آلوده بدن هستند.
حدود 2.7 میلیون نفر در آمریکا به هپاتیت C مبتلا هستند که اکثر آنان از آلوده بودن خود به ویروس ناآگاه هستند.
جام جم
