روزنامه ایران در گزارشی به موضوع قطع ۲۰۰۰ درخت پارک ملی کرخه برای جلوگیری از وقوع سیل! پرداخته است.
در این گزارش آمده است:
* در کجای جهان ۲ هزار درخت از جنگل‌‌های انبوه را قطع می کنند و به جایش رمل‌های ماسهای رو می ریزند تا سیل‌بند درست کنند؟ در منطقه حفاظت شده و پارک ملی کرخه زیستگاه گوزن زرد ایرانی.
* در صورت ادامه طرح ۳ هزار درخت دیگر هم کف‌تراشی می شود.
* آیا کسی به بنیاد مسکن نگفت درخت خودسیل‌بندی طبیعی است.
* فعالان محیط زیست شوش احتمال می‌دهند بیش از دو هزار درخت در وسعتی ۲ هزار متری قطع شده باشد. الوندی رئیس پارک ملی کرخه می‌گوید: «ما هر ۲۰ متر مربع را یک درخت یا نهال حساب کرده‌ایم. تاکنون ۴ هکتار تخریب شده که ۲ هزار نهال و درخت را شامل می‌شود. اگر طرح ادامه یابد ۵ هکتار دیگر هم تخریب می‌شود.» براساس این حساب و کتاب بیش از ۴ هزار درخت قطع می‌شود تا تپه‌ماهورهای غرب کرخه تخریب شوند، با کامیون در مسیر درختان قطع شده ماسه ریخته و با غلطک سفت شوند.
* سیل بند با هدف جلوگیری از ورود سیل به روستای دوار ساخته می‌شود. آیا این دیواره ماسهای می‌تواند از ورود سیل جلوگیری کند؟ آیا با توجه به عدم چسبندگی ماسه‌ها خود به عاملی برای دفن زمین‌های کشاورزی زیر خاک در زمان سیل تبدیل نمی‌شود؟
* رضا خیرآبادی، فعال محیط زیست شوش می‌گوید: «برای ایجاد چسبندگی آهک به ماسه اضافه شده است اما هیچ اطمینانی وجود ندارد که تخریب نشود و جنگل و اراضی کشاورزی زیر خاک دفن نشوند.» مجری طرح بنیاد مسکن در پاسخ به این سؤال الوندی رئیس پارک ملی کرخه می‌گوید: «به محیط زیست گفته شده است که اگر سیل بخواهد از دیواره 3 متری بالا بزند بخشی ازسیل‌بند را تخریب و سیل را به سمت سیل‌بندهای دیگر هدایت می‌کنند.»
خااااااااک