سربازان کرونا !

کرونا، همانند سایر ویروس ها، برای فعال بودن، نیاز به بدن میزبان دارد. این ویروس بیرون از بدن انسان، بعد از مدتی - بسته به شرایط و دما - از بین می رود. ولی وقتی وارد بدن می شود، فعالیت خود را آغاز می‌کند: هم فرد میزبان را بیمار می کند و هم او را تبدیل به یک "ناقل" می کند.

بنابر این، تنها وسیله فعالیت و انتقال ویروس کرونا، "ما انسان ها" هستیم.

اگر ما به مدت فقط 2 هفته تمام تماس ها و ارتباطات انسانی را قطع کنیم و در خانه بمانیم، اتفاقی که می افتد این است:

ویروس‌های پراکنده در بیرون بدن، از بین می‌روند.

تکلیف ویروس‌های موجود در بدن انسان‌ها، تعیین می‌شود: عده بسیاری بر ویروس غلبه می‌کنند و اندکی نیز با هزار تاسف جان خود را از دست می‌دهند.

چون ویروس از انسان به انسان منتقل می‌شود، در مدت قطع ارتباطات انسانی، فرد جدیدی کرونا نمی‌گیرد یا امکان ابتلا به حداقل می‌رسد‌.

با کاهش مبتلایان جدید، فشار بر کادرهای و امکانات درمانی کم می‌شود و در نتیجه تعداد بیشتری از بیماران موجود بهبود پیدا می‌کنند.

کسانی که بدون اضطرار (دقت کنید: اضطرار و نه فقط نیاز) از خانه خارج می شوند، سربازان بی جیره و مواجب کرونا هستند که مرتکب چند جنایت ضدبشری می شوند:

خودشان را در معرض بیماری قرار می دهند.

دیگران را آلوده می کنند و قاتل شان می شوند.

فشار بر کادر درمانی و تجهیزات محدود را مضاعف می کنند؛ هم جان کادرهای درمانی را به خطر بیشتری می اندازند و هم به بیماران موجود جفا می کنند.

ما - دقیقاً همه ما هشتاد و چند میلیون ایرانی - دو راه بیشتر نداریم:

1- دستکم دو هفته در خانه بمانیم و بیرون نرویم. ( مخصوصا دور دید و بازدیدهای عید را خط بکشیم ) و به کار کرونا پایان ندهیم.

2- بی اعتنا باشیم و با این توهم که "من نمی گیرم" از خانه بیرون برویم ، فاجعه ابتلای میلیونی را رقم بزنیم، ساختار پزشکی را فرسوده و منهدم کنیم و خودمان و عزیزان مان مبتلا شویم یا حتی بمیریم.

کرونا، داروی قطعی دارد: "ماندن در خانه" دستکم به مدت ۱۴ روز و عنداللزوم تمدید قرنطینه و سپس، به لطف خدا : رهایی و کشیدن یک نفس راحت و جشن عمومی.

سرباز کرونا نباشیم.

عصرایران