در سال
1955 در دهکده کوچکی درفاصله کمی بیرون از کازابلانکا، زن 26 ساله ای به
نام زهرا ابوطالب اولین فرزندش را باردار شد. او در انتظار به دنیا آمدن
فرزندش بود ولی پس از 48 ساعت درد زایمان خبری از نوزاد نبود این عمل
دکتران را بسیار متعجب ساخت.
پزشکان به او اطلاع دادند که وی به سزارین نیاز دارد، زهرا هم اتاقی
خود را دیده بود که به خاطر زایمانش از دنیا رفته بود بنابراین از ترس آنکه
به سرنوشت او دچار نشود به بیمارستان شهر رفت.در روزهای بعد نیز زهرا مرتب
دچار دردهای شدید زایمان می شد ولی نوزاد در رحم او باقی مانده بود. پس از
چند روز، درد از بین رفت و جنین از حرکت ایستاد.
در فرهنگ مراکش، اعتقاد بر این است که جنین می تواند در بدن مادر بخوابد تا
از حرمت او محافظت کند. زهرا این افسانه را باور داشت و بارداری اش را از
ذهن دور کرد. او سه کودک را به فرزند خواندگی قبول کرد و از آنها مادربزرگ
نیز شد.
سال ها بعد در زمانی که زهرا 75 ساله بود ناگهان همان دردها بازگشت. پسرش
برای سلامت مادر نگران شده و او را نزد متخصص برد. به همین منظور او به شهر
ربات سفر کرد .در ابتدا شکم
برآمده وی را ناشی از تومور تخمدان دانستند ولی از روی آزمایشات نتوانستند
که این توده بزرگ را تشخیص دهند. زهرا را به متخصص رادیوگرافی در دومین
جلسه فرستادند. پزشکان مشاهده کردند که آن توده یک ساختار شبه آهکی دارد
ولی در اسکن ام آر آی مشخص شد که آن توده همان جنین 46 سال قبل بوده است.
