در شرق استان هرمزگان و مناطقی همچون جاسک و بشاگرد به دلیل پراکندگی روستاها و صعب العبور بودن راه‌های مواصلاتی امکان ادامه تحصیل دختران بعد از مقطع ابتدایی تقریباً به صفر می‌رسد، چنانکه بیشترین تحصیلات دختران تا پنجم ابتدایی بوده و بعد از آن کودکان در منزل با نگهداری سایر فرزندان خانواده و یا فعالیت‌هایی مانند سوزن دوزی و زری بافی مشغول می‌شوند. بیشترین آمار ازدواج کودکان در استان هرمزگان نیز مربوط به همین مناطق است.
در عین حال فقر خانواده مانع از سرمایه‌گذاری برای تأمین امکانات تحصیلی برای دختران و پسران می‌شود. پسران می‌توانند در مخارج خانواده سهمی داشته باشند اما دختران باید در خانه بمانند و در واقع سربار هزینه‌های خانه می‌شوند. همچنین مشکلات فرهنگی مثل غلبه مردسالاری در این استان مانع از استقلال دختران شده و نگرش مردان، دختران را در سن کودکی به سمت ازدواج زودهنگام سوق می‌دهد.
از سوی دیگر، بیشتر خانواده‌ها به دلیل مشکلات مالی، دختران خود را به عقد مردانی در می‌آورند که توانایی مالی در ساخت خانه و تأمین وسایل زندگی دارند. این امر تابع شرط سنی برای داماد نیست و البته رضایت دختران در اغلب موارد ازدواج نه مورد توجه قرار می‌گیرد و نه حتی درباره آن سوالی پرسیده می‌شود به طوریکه بیشتر دختران نه تنها از ازدواج در سن کودکی یا حتی سنی که پدر و سرپرست خانواده تصمیم گرفته راضی نیستند، بلکه حتی از سن همسر آینده خود که در واقع فردی نشان شده توسط پدر یا سرپرست خانوار است نیز اطلاعی ندارند. علاوه بر آن، بسیاری از موارد ازدواج دختر بچه‌ها در دفاتر ازدواج ثبت نشده و صرفاً یک عقد شرعی است.
از سوی دیگر، خشکسالی ده ساله که به شرایط نامساعد اقتصادی، افزایش آمار بیکاری و افزایش تعداد خانواده‌های کم بضاعت منجر شده، عامل مهمی در تغییر سن ازدواج مردان در شرق استان و به خصوص در جاسک و بشاگرد بوده است به این معنا که مردان نسبت به گذشته در سن بالاتر قادر به تأمین شرایط ازدواج هستند و بنابراین در سن بالاتر هم تشکیل خانواده می‌دهند.
ایسنا
هر چی سرمون می یاد از فقر هست