«تابناک باتو» ـ بسیاری برایشان این پرسش مطرح است، چرا در چنین حادثه‌ی وخیمی، کشورهای دیگر به کمک ایران نشتافته‌اند؟!
یکی از دلایل ممکن است همین باشد که مسئولین جمهوری اسلامی و خبرگزاری‌ها می‌گویند: سایر کشورها به خاطر تحریمها نمی‌توانند به سهولت به ایران کمک کنند. هرچند بعید است که تحریم شامل کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی هلال احمر و صلیب سرخ جهانی بشود. اما این ادعا حتی اگر درست هم باشد، همه‌ی ماجرا نیست.
دنیا هنوز درست و حسابی دستش نیامده که چه بلایی سر ایران آمده. ایران اخبار سیل را درست پوشش نمی‌دهد و بالتبع، توجه جهانی را هم برنیانگیخته که چنین فاجعه‌ی غیرقابل تصوری برای این مردم نگون‌بخت پیش آمده.
امداد خارجی تا حالا چندان هم مهم نبود و اگر امکانات خود ایران هم کامل و بجا استفاده شود، راهگشاست. در واقع، از حالا به بعد است که ما به امداد جهانی نیاز داریم، آن هم نه فقط با ارسال پتو‌های آلمانی و نایلون‌های آمریکایی و چکمه‌های فرانسوی. جامعهی جهانی اگر در این سیل در کنار ایران نایستد، ایران به وضعیت بدخیمی مبتلا خواهد شد.
مصیبت اصلی تازه از پایان هفته آغاز خواهد شد (و در جاهایی همین الان آغاز شده)، که سیل فرو بنشیند و یک سوم ایران باقی مانده باشد فرورفته در گلولای، که تمام امکانات ایران هم برای لایروبی‌اش کفایت نخواهد کرد، با مردمانی که سرپناهی ندارند، با بچه‌هایی که مدرسه ندارند و در معرض انواع عفونت و بیماری خواهند بود، با بیماری‌هایی که از میان این آلودگی و گلولای متراکم سر بر خواهد آورد، با مردانی که دیگر کسب و کاری ندارند، با زنانی که باید بار زندگی و گلولای و بچه و مردان بیکار و بیماری و خانه‌های ویران و فقر را یکجا بر دوش بکشند و مدیریت کنند.
طبق آمارهایی که تا الان اعلام شده، ایران در این سیل نزدیک به دو هزار میلیارد تومان فقط در حوزه کشاورزی خسارت مستقیم دیده است، که این رقم غیر از خسارت اقتصادی است که به زیرساخت‌ها، زمین‌های کشاورزی، سازه‌‌ها، منازل، بناهای فرهنگی و باستانی و مشاغل، خدمات و گردشگری در مناطق آسیب‌دیده وارد شده است.
در کنار این خسارت‌های هولناک اقتصادی، ایران بخش مهمی از محصولات کشاورزی و باغی‌‌اش را از دست داده و بخش عمده‌ی محصول برنج، گندم، کلزا، صیفی و میوه ایران از دست رفته است.
گفتنش آسان نیست، اما از دست رفتن محصولات کشاورزی ایران، در حالی که ایران با محدودیت واردات مواد غذایی روبروست، می‌تواند بحران جدی غذایی برای ایران ایجاد کند.
در کنار همه‌ی اینها، ایران تجربه‌ی چنین لایروبی گسترده، در این حجم وسیع را ندارد. بماند که تاکنون در انجام لایروبی محدود بستر رودها، کانال‌ها، مسیل‌ها و ... هم چندان موفق نبوده و سرعت عمل قابل اعتنایی هم نداشته است.
بالتبع ایران امکانات لجستیکی کافی را برای انجام این لایروبی در این حجم وسیع را هم در اختیار ندارد و اگر امکانات خارجی در لایروبی به کمک ایران نیاید، کندشدن سرعت لایروبی می‌تواند آلودگی گسترده، مشکلات جدی بهداشتی و بیماری‌های فراوانی برای مردم مناطق آسیب‌دیده ایجاد کند.
بازسازی و جبران همه‌ی اینها بدون همراهی جامعهی جهانی، اگر نگوییم غیرممکن، اما دشوار است و ادامه‌ی تحریم ایران می‌تواند اصلاح بسیاری از اینها را نه سخت، که ناممکن سازد و فاجعه‌ی جدی پسا‌سِیل برای ایران و مردم ایران ایجاد کند.
بله. حادثه‌ی سیل در ایران، آزمون حقوق بشر است.
گیتی خزاعی
کاری کرده ایم که در دنیا کسی دلش به حال ما نمی سوزد.