امام سجاد علیه السلام در جریان حادثه کربلا گرفتار بیماری سختی بودند که این بیماری مانع از حضور ایشان در جبهه نبرد شد.
شیخ مفید به نقل از حمید بن مسلم می‌نویسد؛
«سپس به علی بن الحسین رسیدیم، که در بستر افتاده و به شدت بیمار بود، گروهی از پیادگان با شمر رسیدند، آنان به شمر گفتند آیا این بیمار را نکشیم، من گفتم سبحان الله بیماری اش کارش را می‌سازد (نیازی به کشتن نیست) همواره
چنین گفتم تا آنان را از او باز گرداندنم» الارشاد ج. ۲ ص.
بیماری حضرت تنها در زمان حادثه کربلا به تقدیر الهی جهت مصون ماندن جان شریفش برای تصدی منصب امامت بوده است و چنان نبوده که ایشان در تمام طول عمر بیمار باشد و تعبیر عابد_بیمار در مورد ایشان تعبیر مناسبی نمی‌باشد.
طبری از امام سجاد علیه السلام نقل می‌کند؛
«در شبی که بامدادش پدرم به شهادت رسید نشسته بودم و عمه ام زینب از من پرستاری می‌کرد (و من بیمار بودم)»تاریخ طبری ج. ۵ ص. ۴۲۰
در کتاب شرح الاخبار هم چنین آمده است؛
«امام زین العابدین در آن ایام به شدت بیمار و سنگین و از جنگ ناتوان بود» شرح الاخبار ج. ۳ ص. ۲۵۰
در کتاب الامالی شجری نیز چنین آمده است؛
«امام سجاد بیمار بود و اندکی در جنگ شرکت جست، اما چنان ناتوان بود که به سان زخم خوردگان از معرکه بیرونش آوردند و خداوند مرگ را از او دور کرد و به همراه زنان اسیر شد» الامالی شجری ج. ۱ ص. ۱۷۱
ابن سعد نیز می‌نویسد؛ «امام سجاد در کربلا بر اثر بیماری نجنگید» الطبقات الکبری ج. ۵ ص. ۲۲۱
بیماری حضرت تنها در زمان حادثه کربلا به تقدیر الهی جهت مصون ماندن جان شریفش برای تصدی منصب امامت بوده است و چنان نبوده که ایشان در تمام طول عمر بیمار باشد و تعبیر عابد بیمار در مورد ایشان تعبیر مناسبی نمی‌باشد.
مشرق
