ایرانیان باستان به خدای احد و واحد معتقد بودند و باور داشتند که در دل خدا، دو عنصر متضاد همچون تاریکی و روشنایی، سیاهی و سپیدی، شک و یقین و… وجود دارد. به همین خاطر برای دفع اهریمن، عناصر طبیعی را ستایش می کردند. آریایی ها جشن های متعددی برگزار می کردند و در این جشن ها به نوعی مقام و موقعیت عناصر طبیعی را پاس می داشتند.
کد خبر: ۲۶۹۵۴۳ تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۱۱/۱۰
نوروز نخستین روز سال خورشیدی ایرانی برابر با یکم فروردین ماه، جشن آغاز سال نوی ایرانی و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران ایران باستان است. خاستگاه نوروز در ایران باستان است و هنوز هم مردم مناطق گوناگون فلات ایران، نوروز را جشن می‌گیرند. زمان برگزاری نوروز، در آغاز فصل بهار است که امروزه به آن برابری بهاری می‌گویند.
کد خبر: ۲۰۷۰۸۱ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۱/۰۳
کد خبر: ۱۶۰۹۰۰ تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۰۸/۱۰
به مناسبت زادروز شاعر نامدار ایرانی
بر پایهٔ دیدگاه بیشتر پژوهشگران امروزی، فردوسی در سال ۳۲۹ هجری قمری برابر با ۳۱۹ خورشیدی (۹۴۰ میلادی) در روستای پاژ در شهرستان توس در خراسان دیده به جهان گشود. نام او همه جا ابوالقاسم فردوسی شناخته شده‌است.
کد خبر: ۹۸۱۸۵ تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۱۱/۰۱
جشن اسفندگان، روز مهر ایرانی؛
جشن اسفندگان در روز پنجم اسفندماه به زیبایی با طبیعت پیوندی معنایی دارد. ایرانیان باستان دریافته بودند که چهل روز پس ازشب چله، با نزدیک شدن زمین به خورشید، لایه سطحی زمین گرم می‌شود، و برای همین، در چهلمین روز زمستان، با افروختن آتش برای ابراز شادمانی از گرم شدن زمین، جشن سده را برگزار می‌کردند.
کد خبر: ۶۴۳۶۶ تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۱۱/۲۵
سپندارمذ گان روز گرامیداشت ایزد موکل بر زمین و زنان پارساست؛ و در واقع اگر مناسبتی برای این روز در نظر بگیریم، روز زن به شمار می آید، نه روز زن و مرد، یا عشاق(ولنتاین)! و این روز روزی بوده که مردان ـ احتمالاً بر خلاف۳۶۴روز دیگر! ـ کمر به خدمت بانوان در خانه می بستند، و برای آنها گل و هدیه تدارک می دیدند.
کد خبر: ۲۸۲۶۷ تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۱۱/۲۹
از میان همه اعداد، عدد هفت همیشه مورد توجه مشرق زمین و به خصوص ایرانیان قرار داشته ‚ اغلب در امور ایزدی و نیک و گاه در امور اهریمنی و شر به کار میرفته است ولی اکثر موراد در جهت نیت پاک و روحانی و مقدس استفاده می‌شده است.
کد خبر: ۱۳۴۱ تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۳/۱۰
در برخی از مناطق رسمی رایج بود که مراسم جمع‌آوری گندم را به صحنه رقابت تبدیل می‌کرد. اگر کسی در این رقابت از دیگران جا می‌ماند در اصطلاح بر یا جار به او شکسته بود پس بنایراین باید منتظر رخ دادن حادثه‌ای بد (مرگ همسر یا گاو نر) می‌ماند یا اینکه با قربانی کردن حیوانی شر آن را دفع می‌کرد.
کد خبر: ۲۶۷ تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۲/۱۰
