ام پراکاش، ۳۵ ساله، از اهالی دهکده‌ای در بخش مرکزی هندوستان، به دلیل ابتلا به این بیماری قادر به راه رفتن نیست، زیرا اصطکاک و سایش ایجاد شده بین اعضای بدنش به هنگام راه رفتن، سبب ترک خوردن پوست و خونریزی شدید آن می‌شود. به همین دلیل او مجبور است هر دو ساعت یکبار پوست بدن خود را با روغن و آب مرطوب کند. علاوه براین، پوست او در همه ساعات دچار خارش بوده و دردناک است و او حتی نمی‌تواند پوست خود را بخاراند، زیرا هرگونه اصطکاک و تحریکی در پوست، سبب بروز خونریزی شدید خواهد شد.
پراکاش که از اریترودرمای پوستی (نوعی بیماری مختص لایه‌های درونی پوست) رنج می‌برد، به دلیل عدم توانایی مالی برای درمان‌های پزشکی و نیز اعتقادات خرافی تا کنون فقط به درمانگر‌های مذهبی محلی مراجعه کرده است تا از طریق دعا و سحرو جادو شفا یابد. این درمانگر‌ها معتقدند که او از جانب خدا نفرین شده است و تا وقتیکه خدا نخواهد شفا نخواهد یافت.
پراکاش، علی رغم این بیماری رابطه خوب و مهربانانه‌ای با سایر روستانشینان محلی دارد و آن‌ها او را از روی محبت "تیرکو" به معنای پوست ماری نامیده و روغن‌هایی را برای تسکین درد وچرب کردن پوست به او اهدا می‌کنند و نیز در تامین غذا و هزینه‌های زندگی او را یاری می‌کنند.
به گفته خود پراکاش او از دوران کودکی دچار این بیماری بوده و تمامی بدنش به صورت بدی خارش داشته و برخی اوقات پاهایش شروع به خون ریزی می‌کرده است و اکثر اوقات سراسر بدنش دردناک و ملتهب بوده است. این روند تا اکنون ادامه یافته و به مرور وخیم‌تر شده است. پوست او بسیار خشک، سفت، زمخت و پوسته پوسته است و هر ده روز یکبار مانند مار پوست اندازی می‌کند.
با وجود همه این مشکلات، پراکاش خود را خوشبخت می‌داند، زیرا کسی او را مسخره نمی‌کند و رابطه خوبی با سایر روستانشینان دارد.
جام جم
ازهمه مهمتر همین بود