سیل تجریش یا سیل دربند، روز یکشنبه ۴ مرداد ۱۳۶۶ساعت یک بعدازظهر، بر اثر
بارش شدید باران و جاریشدن سیلاب شدید در درههای دربند و گلابدره، در
شمال تهران رخ داد. بر اثر این سیل، حدود ۳۰۰ نفر کشته شدند و ۷۵۷ میلیارد
ریال خسارت مالی وارد شد. این سیل پس از سیلاب سال ۱۳۸۰ رودخانه گرگانرود
با ۴۰۰ کشته، دومین سیل پرتلفات ایران است.
در
این روز با وجود گرمای هوا، رگبار و تگرگ شدیدی آغاز به باریدن کرد. شدت
رگبار به گونهای بود که در مدت ۱۰۷ دقیقه ۲۸ میلیمتر بارش ثبت شد. در مدت
کوتاهی سیلاب عظیمی از رودخانه گلابدره به حرکت درآمد و در مسیر خود سد
ساختهشده توسط جهاد سازندگی را تخریب و صدها تن گلولای و سنگ را در مسیر
رودخانه گلابدره و جعفرآباد به سمت میدان تجریش به حرکت درآورد.
در
طول مسیر به خانهها و خودروها خسارت فراوان وارد کرد و به میدان تجریش
رسید. در میدان تجریش بخشی از سیلاب به درون زیرگذر در حال ساخت وارد شد و
بخشی دیگر به داخل تکیه بازار تجریش و راهروی بازار تجریش آسیب رساند. گل
ولای به سمت بیمارستان شهدا از سمت شرق و ورودی خیابان مقصودبیگ و ولیعصر
در سمت جنوب و غرب نیز پیشروی کرد.
تصاویر زیر این صحنههایی از این ولقعه تلخ را نشان می دهند.
انقدر فشار آب و گل زیاد بود که سنگهایی به اندازه یک اطاق رو در رودخونه زیر گذر به حرکت درآورد و دوتا خیابون تجریش از وسط پاره شدن و ماشینهایی که کنار خیابون پارک بودن براثر این پارگی به هوا پرت شده و به داخل مغازه ها افتاده بودن - حتی تو میدون تجریش یه ماشین روی درخت وسط میدون پرت شده بود .
از همه بد تر حرکت سنگ ها صدای وحشتناکی داشت و مردم به گمان اینکه بمباران هوایی توسط عراق داره انجام میشه به سمت پناهگاه نیمه ساخت میدون هجوم بردن که متاسفانه درست در مسیر گل و لای قرار داشت که حدود 200 نفر تو اون پناهگاه زیر گل و لای مدفون شدن و شدت این مسیر گل به حدی بود که بعداز گذر از میدان وارد ترمینال اتوبوسهای شهری شد و یک اتوبوس و چند نفری که در صف بودند رو محکم به دیوار تعاونی شهر روستا طرف مقابل کوبوند که متاسفانه هر شش نفر کشته شدن .
اون روز من قیامته کوچیکی رو با چشم خودم دیدم