فرودگاه بین المللی مادیرا در پرتغال اولین بار در
جولای سال 1964 با دو باند 1600 متری افتتاح شد. این باند کوتاه فرودآمدن
را حتی برای باتجربه ترین خلبان ها، کار سخت و پراسترسی می کرد. کوه های
بلندی که فرودگاه را احاطه کرده و اقیانوس نزدیک آن تنها مسائل پیچیده
هستند. ابتدا خلبان ها باید هواپیمایشان را از میان کوه عبور دهند و سپس
تغییر جهت دهند تا به باند برسند، علاوه بر تغییر جهت، بادهای گرمی که از
اقیانوس می آیند با هوای خشک و سردی که از کوهستان می آید برخورد می کنند و
تلاطم عظیمی ایجاد می کنند.
در
19 نوامبر 1977 یک هواپیمای بوئینگ 727 از بروکسل با در این فرودگاه با
مشکل مواجه شد و 131 سرنشین آن کشته شدند. این سقوط مقامات را وادار به
توسعه باندهای کوتاه فرودگاه کرد. هشت سال بعد از این حادثه باندها 200 متر
در اقیانوس گسترش یافتند و بازهم در سال 2000 بیشتر شد. این مسیر اضافه
شده روی مجموعه ای از 180 ستون بتنی که هرکدام 70 متر ارتفاع داشتند ساخته
شد و طول باند تقریبا دو برابر شد که به این معناست که نیمی از باند روی
ستون ها قرار دارد.
