عشاقِ امریکاییِ فیدل

به گزارش «تابناک باتو»؛ آوریل سال 1959 وقتی فیدل 33 ساله مانند یک ستاره هنری در نیویورک مورد استقبال قرار گرفت تازه 4 ماه بود که حکومت دیکتاتوری باتیستا را سرنگون کرده و قدرت را در این کشور به دست گرفته بود.

ژانويه 1959 فيدل كاسترو به‎همراه گروهي از مبارزان پارتيزان، موفق شدند تا عليه دیکتاتوری باتيستا، رئيس‎جمهور وقت كوبا انقلاب كنند و وي را از اريكه قدرت به زير بكشد. پس از پيروزي انقلاب، فيدل كاسترو دولت انقلابي سوسياليست را در كوبا پايه‎گذاري كرد. او در آن زمان یکی از نمادهای انقلاب کمونیستی در آمریکای لاتین بود و در جهان به عقاید ضدامریکایی شناخته می‌شد.

سخنرانی های آتشین و ظاهر قدرتمند و مصمم چریک جوان او را به چهره جذاب برای مطبوعات و رسانه های جهان تبدیل کرده بود برای همین چهار ماه پس از سرنگونی دولت باتیستا وقتی برای شرکت در نشست سازمان ملل عازم نیویورک شد خبرنگاران و روزنامه نگاران خصوصا آنها که گرایش چپ داشتند از این اتفاق استقبال کردند.  

کاسترو که قهرمان قصه های جنگ های پارتیزانی روزنامه نگاران در امریکای لاتین بود با لباس نظامی سبز رنگ و پکمه و ریش بلند مثل یک بازیگر فیلم های اکشن وارد امریکا شد. بسیاری از مردم کنجکاو و علاقمند، انجمن ها و گروه هایی چپ به گرمی از او استقبال کردند و در طول 11 روزی که در سرزمین دشمن بود مثل ستاره های موسیقی هر جا می رفت جمعیتی برایش دست تکان می دادند و از او می خواستند با آنها عکس یادگاری بگیرد.

گرچه فیدل در جریان این سفر بر مزار جورج واشنگتن حاضر شد و یک تاج گل نیز به احترام او آنجا قرار داد اما رهبران امریکا اصلا از حضور و هیاهو او خوشحال نبودند؛ آیزنهاور رئیس جمهور وقت امریکا قبول نکرد با چریک چپ دیدار کند و معاونش نیکسون را به جای خود فرستاد. او این ملاقات را انجام نداد چون در همان زمان نقشه کودتا علیه فیدل را در سر داشت. نقشه کودتا اما در دولت بعدی و در زمان جان اف کندی عملی شد. در آوريل 1961 يك تيپ از نيرو‎هاي سازمان سيا به‎همراه تعدادي از اتباع كوبايي را كه به آمريكا تبعيد شده بودند برای اجرای عملیات کودتا وارد"خلیج خوک ها" شدند اما شکست در این عملیات ضربه سختی به حیثیت امریکا زد؛ نيرو‎هاي نظامي كوبا موفق شدند در طول سه روز نيرو‎هاي سازمان سيا و كوبايي‎‎هاي مورد حمايت آمريكا را كه تعداد آن‎ها بيش از 2500 نفر بود، شكست دهند.  

فیدل پس از این سفر طرح های عمدتا ضدامپریالیستی خود در کوبا را به اجرا گذاشت و چهره این کشور را به کلی تغییر داد؛ او تمام اموال و دارايي‎‎هاي خارجي در كوبا را ملي اعلام كرد، ماليات بر واردات از آمريكا را افزايش داد و قرارداد‎‎هاي تجاري با اتحاد جماهير شوروي منعقد كرد. در مقابل آيزنهاور، رئيس‎جمهور آمريكا نيز با كاهش سهم واردات شكر از كوبا به آمريكا، مسدود كردن دارايي كوبا در آمريكا، اعمال تحريم‎‎هاي سنگين تجاري و قطع روابط ديپلماتيك با دولت كوبا، اقدامات كاسترو را تلافي كرد. این آغاز تقابلی بود که برای نیم قرن در روابط دو کشور حاکم بود.