اختصاصی «تابناک باتو»؛ در قامت یک ایرانی با احساسات تعقل محور میهن پرستانه با تکیه بر علاقه، تحصیلات و پژوهش در حوزه فرهنگ و تمدن کهنسال ایران زمین، روزی را که در مسابقات مقدماتی جام جهانی برزیل در سئول پس از پیروزی بر کره جنوبی و صعود به جام جهانی، مشت‌های گره کرده خود را به سرمربی کره جنوبی نشان دادی تا پایان عمر فراموش نخواهم کرد.
شاید از معدود لحظاتی در تاریخ بود که یک غیر ایرانی با کمک به ایرانیان همانند یک سردار ایرانی در برابر تحقیر اخلاقی و ملی ایران از سوی یک غیر ایرانی به گونه‌ای پاسخ گفت که پهلوانان باستانی و سنتی ایران را در آوردگاه ایرانیان با انیرانیان تداعی می‌کرد.
بزرگنمایی نکرده‌ام اگر بگویم، یک تنه در آن لحظه غرور ملی ایرانیان را البته به یاری یوزپلنگان ایرانیت به عرش رساندی.
در برزیل هم آنچنان در برابر قهرمان دهه هشتاد جهان، نایب قهرمان سال نود میلادی، یکی از قدرت‌های بلامنازع فوتبال جهان و نایب قهرمان آخرین جام جهانی در برزیل و بهترین تیم جهان در رنکینگ فیفا بازی کردی که باخت خفیف یک بر هیچ در برابر آرژانتین بزرگ! در لحظه‌های آخر بازی برای ما غمی بزرگ شد و خوشحالی بی‌حد و اندازه لیونل مسی از گل زدن به تیم ملی ایران حاکی از قدرت و شخصیت بین المللی فوتبال ایران بود که بخش بسیار بزرگی از وجودش مدیون تلاش‌ها، تخصص و رفتار حرفه‌ای همه جانبه تو بوده است.
تا اینجا تعریف بود از خوبی‌هایت، از عقاب بودنت، از حمایت همه جانبه یک ملت از تو و گلایه‌های به حقت از شرایط نه چندان خوب آماده سازی تیم ملی ایران در برابر فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و... با همین حمایت‌ها و سپس قول‌ها و تلاش‌های مدیران ورزشی بالاخره در ایران ماندگار شدی و ما خوشحال.
دو روزی است که با وجود آنکه ماندنت در تیم ملی ایران و تلاش بی‌کم و کاست و صادقانه‌ات برای موفقیت مردانت بدیهی است با باشگاه‌های ایران و مربیانش وارد بحثی شده‌ای که برنده‌ای ندارد. آنقدر تند می‌تازی که طرفداران دوآتشه خود را هم در این برهه حساس نگران آینده تیم ملی کشورمان کرده‌ای. درست است در دانش فنی، بسیاری از مربیان خوب ایرانی دانش آموز تو هستند اما فراموش نکن که خودشان و پدران و مادران و پسران و دخترانشان، ایران و پیروزی‌اش در تمام عرصه‌ها برایشان هزاره هاست فرضی واجب و امری بدیهی بوده است و خواهد بود... مردان و زنانی که هزاران سال است برای حفظ غباری از این دیار و سربلندی‌اش حتی جانشان را به راحتی در آستان میهن و پروردگار پیشکش کرده‌اند.
تلاش‌هایت برای سربلندی نام ایران را از ژرفای دل می‌ستایم، اما فراموش نکن که این لحظات باقی مانده به مسابقات حساس مقدماتی جام جهانی اندک زمانی است که رفتارت، هماهنگی و تصمیم گیری‌هایت در قبال برادران و پدران این مردم در باشگاه‌های ایران، اگر منطقی نباشد، قضاوت نیکوی ملتی باهوش را که برایت به سبب تخصص و تعهدت هر چه باید می‌کردند، انجام داده اند، از دست خواهی داد.
آقای سرمربی، فراموش نکن که قضاوت بزنگاه مردان و زنان این دیار بوده است که ایران را هزاران سال است در بالای فهرست ده کشور هزاره‌ای جهان نگاه داشته است.
به این «قضاوت ملی» خوب بیندیش و قدرتمند و منطقی و هوشمند اما در کنار مردم باش نه «عقابی بالای سر آن‌ها».
کارلوس کی روش مرم ایران دوستت دارند و سابقه درخشانت در مستطیل سبز بر همگان واضح و روشن است. طبق معمول صریح باش و متعهد و پابرجا بر اصولت اما هوش و قضاوت هوشمندانه ایرانیان را در قبال خوت و مربیان و پسران این سرزمین آریایی دست کم مگیر.
این ملت حامی «حق» و «انصاف» و «مظلومیت» هستند، آنجا که «حق» گفتی تمام قد پشتت می‌ایستند و زمانی که گمان کنند «حق » نمی‌گویی و از بالا با ایشان سخن می‌گویی «حق» را به کارلوس کی روش یا هر مربی و مسئول ایرانی یا غیر ایرانی به هر قیمتی ترجیح می‌دهند. امیدوارم در جام جهانی با ایران شادمانی‌هایت و مشت‌های گره کرده‌ات را ببینیم.
در پایان سخنی از استاد مهدی حجت، بنیان گذار سازمان میراث فرهنگی ایران، از زبان علی میرزایی را به یاد آوردم که هر چند معتقد هستم کارلوس کی روش بخش‌های بزرگی از آن را درک کرده است، خوب است در این کشوری هزاره‌ای، بخش‌های دیگرش را هم، در حکم یادآوری بداند:
میراث فرهنگی، یعنی تمام میراث مادی و معنوی بر جای مانده از نسل‌های گذشته که کیفیت زندگی کردن در این سرزمین را به ما یاد می‌دهد و رموز اینجا بودن و ایرانی بودن را به ما می‌آموزد؛ امیدوارم این مقاله را برایت ترجمه کنند آقای سرمربی تیم ملی فوتبال کشوری هزاره‌ای.
اشکان تقی‌پور، کار‌شناس ارشد فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران، مؤلف و مدرس دانشگاه
مربی به این بی ادبی نوبره