می‌خواست کار را
در همان خواب کودکان تمام کند، انگار نمی‌خواست با آنها چشم در چشم شود.
دستان لرزانش هنوز روی صورت دخترش بود. صورت دختر 6 ماهه‌اش که کبود شد
سراغ پسر دوساله‌اش رفت. شاید کار او سخت‌تر بود. همین‌طور که دستش روی
صورت پسر بچه‌اش بود با دست دیگر سعی در نگه داشتن دست و پاهای او داشت.
کودک تقلا می‌کرد خود را نجات بدهد، اما زورش به زن 27 ساله‌ای که مثلا
مادرش بود نمی‌رسید. اگرچه کار کودک دوساله سخت‌تر از دختر 6 ماهه بود، آن
هم تمام شد. صورت او هم به کبودی تغییر رنگ داد و ناگهان دیگر دست و پاهایش
را تکان نداد. بلافاصله به تلفن حسن زنگ زد و گفت: «گفته بودم پشیمان
می‌شوی، بچه‌هایت را کشتم. تلفن را که قطع کنم رگ خودم را هم می‌زنم.»
تلفنش را خاموش کرد و تیغ را روی رگ‌هایش کشید.
باور نداریم قتل به دست همسر برادرم انجام شده
عصر جمعه گذشته بود که پلیس از طرف
بیمارستان کنگان در جریان قتل دو کودک و خودکشی یک زن 27 ساله قرار گرفت.
بلافاصله ماموران در محل حاضر شدند و تحقیقات خود را آغاز کردند. یکی از
بستگان این دو کودک درباره این ماجرا گفت: «پدر بچه‌ها به من زنگ زد و گفت
همسرش چنین ادعایی کرده و از من خواست به خانه‌اش بروم و ماجرا را پیگیری
کنم.»
او ادامه داد: «وقتی به آنجا رسیدم متوجه
شدم خودش بی‌جان افتاده و تازه رگش را بریده است، اما هر دو کودک فوت
شده‌اند با این حال بلافاصله با اورژانس تماس گرفتم و آنها نیز پس از
معاینه اعلام کردند هر دو کودک فوت شده‌اند.» او درباره وضعیت متهم گفت:
«امدادگران سریع رگ او را پانسمان و به او سرم و خون وصل کردند. زمانی که
به بیمارستان منتقل شد تا حدودی حالش بهتر بود و می‌توانست حرف بزند.»
عموی این دو کودک نیز از بستگان دیگر
این خانواده بود که درباره قتل صحبت کرد. او در این باره گفت: «برخلاف آنچه
دیگران می‌گویند من قبول ندارم اینها دعوا داشته‌اند و اختلاف خانوادگی
باعث این کار شده است.» او همچنین گفت: «من هنوز فکر نمی‌کنم این ماجرا
حقیقت داشته باشد و همسر برادرم برادرزاده‌هایم را کشته باشد.» او درباره
رضایت دادن یا ندادن برادرش در این پرونده گفت: «فعلا هیچ نمی‌دانم اصلا
همه ما شوکه هستیم و باور نداریم این کار به دست او اتفاق افتاده باشد.»
حتی اگر قصاص نشود جنبه عمومی جرم مجازاتش خواهد کرد
بهشید ارفع‌نیا، حقوقدان و وکیل پایه یک
دادگستری درباره این پرونده گفت: «اگر پدر دست به این کار زده بود قصاص
نداشت، اما برای این مادر قصاص بریده خواهد شد.» او با بیان اینکه اگر پدر
کودکان هم رضایت بدهد و قصاص نخواهد، متهم از جنبه عمومی جرم محاکمه خواهد
شد، افزود: «جنبه عمومی جرم برای یک فرد بین سه تا 10 سال زندان به اضافه
دیه بریده است، اما برای دو کودک قطعا بیشتر نیز می‌شود.» ارفع‌نیا ادامه
داد: «حتی اگر دیه هم از سوی اولیای دم بخشیده شود باز هم زندان بیش از 10
سال در حیطه اختیارات اولیای دم نیست و این مادر قطعا باید حبس بکشد. تا
جایی که من از پرونده اطلاع دارم این مادر نه اعتیاد داشته و نه از مشکل
روانی رنج می‌برده، بنابراین مجازات از جنبه عمومی جرم بدون تخفیف برای او
اجرا می‌شود.»
متهم بیمار روانی نیست؟
بیمار روانی و معتاد بودن یکی از عواملی است
که معمولا برای تخفیف مجازات به کمک متهم می‌آید و با استفاده از آن موضوع
قاضی شاید در مجازات برای متهم تخفیف قائل شود. اما جست‌وجوهای خبرنگار ما
حاکی است که زن 27 ساله بیماری روحی و روانی نداشته است و به ماده مخدری
نیز اعتیاد ندارد. شاکری، معاون اجتماعی استان بوشهر با تایید این خبر گفت:
«متهم به قتل هر دو کودک اعتراف و اعلام کرده اول دختر و سپس پسر خود را
از طریق انسداد مجاری تنفسی به قتل رسانده است.» معاون اجتماعی فرماندهی
استان انتظامی همچنین ادامه داد: «متهم بیش از 24 ساعت در بیمارستان کنگان
در حال درمان بود، ولی صبح دوشنبه مرخص شد.» او درباره مکان فعلی این متهم
توضیح داد: «متهم در اختیار دادستانی است و نیروی انتظامی مسئول پیگیری این
ماجرا نیست. متهم هم‌اکنون در زندان «خرموج» بازداشت موقت است تا تکلیف
پرونده‌اش مشخص شود.»
به هر حال متهم به قتل که هر دو کودک
خود را کشته، هم‌اکنون در بازداشت موقت است و در اعترافات خود از اختلاف با
همسرش گفته است. او توضیح داده همسرش قرار بود او را نیز با خود به شیراز
ببرد، اما روز سفر به او گفته هوا گرم است و بچه‌ها اذیت می‌شوند. به گفته
نزدیکان این خانواده، همسر متهم تنها به علت بردن مادرش پیش پزشک به شیراز
می‌رفته و قصد نداشته آنجا بماند. او در این سفر دو روزه قصد داشته همسر و
فرزندانش در خودرو اذیت نشوند و به همین دلیل با بردن آنها مخالفت کرده
است. شاید اگر تهدید این زن را جدی می‌گرفت آنها را با خود می‌برد. حالا
فقط به تصویر کودکان خود نگاه می‌کند و به این تهدید همسرش فکر می‌کند که
می‌گفت: «اگر من و بچه‌ها را با خودت نبری پشیمان خواهی شد.»
روزنامه فرهیختگان
چی بگم؟